محکوم قضا که بنده از اوحدالدین کرمانی رباعی 217
1. محکوم قضا که بنده خوانند او را
بر بالش شرع کی نشانند او را
...
بر هرچ نهم دل که از اوحدالدین کرمانی رباعی 218
1. بر هرچ نهم دل که چنان خواهد بود
ایّامش از آن حال بگرداند زود
...
بر رهگذرم هزار از اوحدالدین کرمانی رباعی 219
1. بر رهگذرم هزار جا دام نهی
گویی که بگیرمت اگر گام نهی
...
من خواهم راز آشکارا از اوحدالدین کرمانی رباعی 220
1. من خواهم راز آشکارا نکنم
والبته هر آنچ هست پیدا نکنم
...
شمشیر فلک پاره از اوحدالدین کرمانی رباعی 221
1. شمشیر فلک پاره کند جوشن‌ها
پیکان قضا تیره کند روشن‌ها
...
چون دایرهٔ وجود از اوحدالدین کرمانی رباعی 222
1. چون دایرهٔ وجود من بنهادند
در مشورتم پیام بفرستادند
...
از دیده دل من ارچه از اوحدالدین کرمانی رباعی 223
1. از دیده دل من ارچه پرنورتر است
با دیده دل از آفت خود دورتر است
...
آنها که زاسرار از اوحدالدین کرمانی رباعی 224
1. آنها که زاسرار سخن می گویند
و از علم ابد نو و کهن می گویند
...
یک تن بنمای در از اوحدالدین کرمانی رباعی 225
1. یک تن بنمای در جهان از زن و مرد
کاو از ستم زمانه خونابه نخورد
...
حکمی که ازو چاره از اوحدالدین کرمانی رباعی 226
1. حکمی که ازو چاره نباشد پرهیز
فرموده و امر کرده از وی بگریز
...
ای دل اگرت هست از اوحدالدین کرمانی رباعی 227
1. ای دل اگرت هست خرد راهنما
در هر سوری که آیدت بیش نما
...
قد کنت اقول لا از اوحدالدین کرمانی رباعی 228
1. قد کنت اقول لا ابالی بجفا
کردیم چنانک می بنوشم زوفا
...