بی ذل کسی به پادشایی از اوحدالدین کرمانی رباعی 253
1. بی ذل کسی به پادشایی نرسد
هرگز به دُرست مومیایی نرسد
...
با رنگ ز تیغ او از اوحدالدین کرمانی رباعی 254
1. با رنگ ز تیغ او دلم نزداید
می باشم از آن گونه که او فرماید
...
چون قطرهٔ مهر از اوحدالدین کرمانی رباعی 255
1. چون قطرهٔ مهر او چکیدن گیرد
دل جامهٔ عافیت دریدن گیرد
...
آن کس که نبوّت از اوحدالدین کرمانی رباعی 256
1. آن کس که نبوّت به شبانی بخشد
سلطانی را به پاسبانی بخشد
...
چون کار به جهد از اوحدالدین کرمانی رباعی 257
1. چون کار به جهد و جدّ تو برناید
دلتنگ مشو که آنچنان می باید
...
راه تو به جز تو از اوحدالدین کرمانی رباعی 258
1. راه تو به جز تو دیگری ننماید
بی حکم تو کس را نفسی برناید
...
چون از سر جد پای از اوحدالدین کرمانی رباعی 259
1. چون از سر جد پای نهادی در کار
سررشتهٔ خود به دست عشقش بسپار
...
از لطف تو هیچ بنده از اوحدالدین کرمانی رباعی 260
1. از لطف تو هیچ بنده نومید نشد
مقبول تو جز مقبل جاوید نشد
...
گر در عمل عشق به از اوحدالدین کرمانی رباعی 261
1. گر در عمل عشق به کاری برسم
از بادهٔ وصلت به خماری برسم
...
تا چند به هجر تو از اوحدالدین کرمانی رباعی 262
1. تا چند به هجر تو مشوش باشم
در دست هوای تو بر آتش باشم
...
بنگر که چنین ما از اوحدالدین کرمانی رباعی 263
1. بنگر که چنین ما به چه تدبیر شدیم
گشتیم گدای دَرِ او میر شدیم
...
دعوی طلب گرچه از اوحدالدین کرمانی رباعی 264
1. دعوی طلب گرچه مجاز است از تو
سرنامهٔ دهر بی نماز است از تو
...