هر که از خونریز من آلوده از عرفی شیرازی مثنوی 95
1. هر که از خونریز من آلوده گردد دامنش
عذر ننگ این عمل در عهده شکر ازمنش
پا بدامن درکش ایدل وز از عرفی شیرازی مثنوی 96
1. پا بدامن درکش ایدل وز جهان ذلت مکش
سهو کردم میکش و از دامنت منت مکش
کسی کو دلگشا ماند دلش از عرفی شیرازی مثنوی 97
1. کسی کو دلگشا ماند دلش چون سنگ می بینم
از آن در خوشدلی هم خویش را دلتنگ می بینیم
از آن زباده شوق تو هوش از عرفی شیرازی مثنوی 98
1. از آن زباده شوق تو هوش جان دزدم
که لذت غمت از کام او نهان دزدم
کجاست برق حجابی که از از عرفی شیرازی مثنوی 99
1. کجاست برق حجابی که از تجلی آن
ستاره سوخته روزگار خود باشم
بکوی صید بندان دوش چون از عرفی شیرازی مثنوی 100
1. بکوی صید بندان دوش چون فریاد میکردم
بیک صوت حزین صد عندلیب آزاد میکردم
از باغ چنان رخت ببستیم از عرفی شیرازی مثنوی 101
1. از باغ چنان رخت ببستیم و گذشتیم
شاخی ز درختی نشکستیم و گذشتیم
کو عشق که در غمزدگی نام از عرفی شیرازی مثنوی 102
1. کو عشق که در غمزدگی نام بر آرم
نامی بمراد دل ناکام برآرم
آهنک شادمانه بگوشش از عرفی شیرازی مثنوی 103
1. آهنک شادمانه بگوشش نمیزنیم
مستست این ترانه بگوشش نمیزنیم
از دل غم او دریغ داریم از عرفی شیرازی مثنوی 104
1. از دل غم او دریغ داریم
این می زسبو دریغ داریم
بشرح غم نفس را ریش کردیم از عرفی شیرازی مثنوی 105
1. بشرح غم نفس را ریش کردیم
درون را عافیت اندیش کردیم
ما لذت فقریم سخا را نشناسیم از عرفی شیرازی مثنوی 106
1. ما لذت فقریم سخا را نشناسیم
ناسوری زخمیم شفا را نشناسیم