ز بی‌دردی به امید اجل در عشق مرهونم از عرفی مثنوی 119
1. ز بی‌دردی به امید اجل در عشق مرهونم
نه شرم از قتل فرهاد و نه ننگ از مرگ مجنونم
چه غم ز رفتن اینست می کشد اینم از عرفی مثنوی 120
1. چه غم ز رفتن اینست می کشد اینم
که غمزه تو ببازیچه می برد دینم
صد پرده تصور باطل شکافتیم از عرفی مثنوی 121
1. صد پرده تصور باطل شکافتیم
تا اندکی معامله دل شکافتیم
دل در شکن طره دلبند شکستیم از عرفی مثنوی 122
1. دل در شکن طره دلبند شکستیم
صد نیش بلا در دل خرسند شکستیم
باز میخواهم که شوخ دل ربائی خوش کنم از عرفی مثنوی 123
1. باز میخواهم که شوخ دل ربائی خوش کنم
وز برای چهره سودن خاکپائی خوش کنم
در آتش آمدیم و فغانی نداشتیم از عرفی مثنوی 124
1. در آتش آمدیم و فغانی نداشتیم
بودیم شمع شوق و زبانی نداشتیم
زمن نبود فغانی که دوش میکردم از عرفی مثنوی 125
1. زمن نبود فغانی که دوش میکردم
نصیحت غم روی تو گوش میکردم
چند از این بند غمت فال گشادی بزنیم از عرفی مثنوی 126
1. چند از این بند غمت فال گشادی بزنیم
بکمان آمده عنقای مرادی بزنیم
ما گریبان دل از گلهای غم پر کرده ایم از عرفی مثنوی 127
1. ما گریبان دل از گلهای غم پر کرده ایم
از شراب تلخکامی جام جم پر کرده ایم
بیا ای درد کز راحت رمیدن آرزو دارم از عرفی مثنوی 128
1. بیا ای درد کز راحت رمیدن آرزو دارم
بغم پیوستن از شادی بریدن آرزو دارم
رفتیم و با غمت دل محزون گذاشتیم از عرفی مثنوی 129
1. رفتیم و با غمت دل محزون گذاشتیم
جان را بصید گاه تو در خون گذاشتیم
منم که بهر دل اسباب داغ میدزدم از عرفی مثنوی 130
1. منم که بهر دل اسباب داغ میدزدم
نسیم گلشن غم در دماغ میدزدم