مثنویات عرفی شیرازی

1 ز بی‌دردی به امید اجل در عشق مرهونم نه شرم از قتل فرهاد و نه ننگ از مرگ مجنونم

2 و بال از هوش دانست از خرد گر همچنین خیزد همان بهتر که ساقی در شراب انداز مجنونم

3 فغان العطش ناگه بگوش خضرره یابد بیا ای عشق وبنماره بسوی چشمه خونم

4 که در بیرون گلشن بلبلی را در قفس دارد که فریاد وی از عشق آتشی افروزد به بیرونم

1 چه غم ز رفتن اینست می کشد اینم که غمزه تو ببازیچه می برد دینم

2 فروغ آینه ام بی چراغ مجلس نیست کجاست سرمه کش دیده خدا بینم

3 امام شهر که مستم ندیده حیران بود بیا بگو بتماشا کنونکه رنگینم

4 زمن فراغت فردوس دور باد که من بساط ما تمیان بر فراغ می چینم

1 صد پرده تصور باطل شکافتیم تا اندکی معامله دل شکافتیم

2 نوری نداشت غمکده حسن از دریچه باف روزی بآن دریچه مقابل شکافتیم

3 آن کشته ایم کز اثر نوحه های خویش صد بار جامه در بر قاتل شکافتیم

4 در جست و جوی لذت زخم نهان تو هر موی کشتگان ترا دل شکافتیم

1 دل در شکن طره دلبند شکستیم صد نیش بلا در دل خرسند شکستیم

2 سودا زدگی بین که دل همنفسان را صد بار زنشنیدن یک پند شکستیم

3 ما را بکن از عشق بزهر مژه ها یاد کین توبه بامید شکر خند شکستیم

4 می گفت به یعقوب محبت که بسی ما دلهای پدر در غم فرزند شکستیم

1 باز میخواهم که شوخ دل ربائی خوش کنم وز برای چهره سودن خاکپائی خوش کنم

2 باز میخواهم که چون بلبل ز شوق نوگلی از ترنم های درد افزا نوائی خوش کنم

3 باز میخواهم که دل در دست و جان در آستین در میان دلبران افتم بلائی خوش کنم

4 باز میخواهم که بنشینم براه وعده خاطر خود را بهر آواز پائی خوش کنم

1 در آتش آمدیم و فغانی نداشتیم بودیم شمع شوق و زبانی نداشتیم

2 صد شیوه یافتیم زمعشوق روز وصل وز بهر نیم شیوه بیانی نداشتیم

3 صدره بدیر وکعبه قدم رفت هیچگاه دستی نیافتیم و عنانی نداشتیم

4 در شیشه کاو کاو بسی عرض کرد لیک در شیشه ناشکسته فغانی نداشتیم

1 زمن نبود فغانی که دوش میکردم نصیحت غم روی تو گوش میکردم

2 فغان نه شیوه اهل دلست ای بلبل وگرنه من زتو افزون خروش میکردم

3 گرم بمجمع افسردگان قدم میرفت بناله همه را شعله نوش میکردم

4 زصد وصال نیاید شب آنچه من بخیال زشیوه های تو با عقل و هوش میکردم

1 چند از این بند غمت فال گشادی بزنیم بکمان آمده عنقای مرادی بزنیم

2 چند خوش شیشه بگیریم و بریزیم بجام یکدو جامی زکف حور نژادی بزنیم

3 من از این سوی تو از آن سوی و میگویم دل دست در دامن کسری زده وادی بزنیم

4 بر دل صد ورق از یاس نبندیم گره بر دل صد ورق از یاس نبندیم گره

1 ما گریبان دل از گلهای غم پر کرده ایم از شراب تلخکامی جام جم پر کرده ایم

2 مژده بادای دل نثار کام را آماده باش کز گل پژمردگی دامان غم پر کرده ایم

3 هیچ از این حسرت نمی سوزیم کز بازار فیض اهل دل حبیب مراد و ما شکم پر کرده ایم

4 تیغ و سر در کف بسوی عشق رفتم گفت رو کز شهیدان عاقبت را از عدم پر کرده ایم

1 بیا ای درد کز راحت رمیدن آرزو دارم بغم پیوستن از شادی بریدن آرزو دارم

2 بیا ای عشق و رسوای جهانم کن که یکچندی نصیحتهای بیدردان شنیدن آرزو دارم

3 بیا ای بخت و تقریبی برانگیز از پی قتلم که جانرا بسمل آن غمزه دیدن آرزو دارم

4 بیا ای عمر ترک بیوفائی کن که در محشر ز زخم غمزه اش درخون طپیدن آرزو دارم