بردیم ز کویش دم سردی وگذشتیم از عرفی مثنوی 143
1. بردیم ز کویش دم سردی وگذشتیم
سودی بران در رخ زردی وگذشتیم
منم که پاره غم در دهان غم دارم از عرفی مثنوی 144
1. منم که پاره غم در دهان غم دارم
بزیر ناصیه صد داستان غم دارم
دلی داریم و با جمعی پریشان از غم اوئیم از عرفی مثنوی 145
1. دلی داریم و با جمعی پریشان از غم اوئیم
که میمیرد برای درد و ما در ماتم اوئیم
گرنه خود را بی‌خود از جام جنون می‌ساختم از عرفی مثنوی 146
1. گرنه خود را بی‌خود از جام جنون می‌ساختم
دوش با این درد دل تا روز چون می‌ساختم
میان دعا بر دل شب مزن از عرفی مثنوی 147
1. میان دعا بر دل شب مزن
زلب ناله برچین و یارب مزن
زخونم روی میدان تازه گردان از عرفی مثنوی 148
1. زخونم روی میدان تازه گردان
تمنای شهیدان تازه گردان
دانی که کیست مصلحت ما گریستن از عرفی مثنوی 149
1. دانی که کیست مصلحت ما گریستن
پنهان ملول بودن و تنها گریستن
خوش در خورست حسرت تو با گریستن از عرفی مثنوی 150
1. خوش در خورست حسرت تو با گریستن
بی یاد تو حلال مبادا گریستن
ساقی بیا و دامن گل برسبو فشان از عرفی مثنوی 151
1. ساقی بیا و دامن گل برسبو فشان
مست شراب هم بریا حین فروفشان
پیش بردم در قمار عشق جانان باختن از عرفی مثنوی 152
1. پیش بردم در قمار عشق جانان باختن
صد شکافم بر دلست و یک گریبان باختن
تا تیغ بکف یابی بر نفس دو دستی زن از عرفی مثنوی 153
1. تا تیغ بکف یابی بر نفس دو دستی زن
تا سنگ بدست آید بر شیشه هستی زن
بیار شیشه می بر گل و کلاه فشان از عرفی مثنوی 154
1. بیار شیشه می بر گل و کلاه فشان
فروغ می بگریبان مهر و ماه فشان