نه رو از ناز می تابد، گه از عرفی شیرازی غزل 527
1. نه رو از ناز می تابد، گه نظاره ماه من
ندارد از لطافت عارضش تاب نگاه من
تا تیغ به کف یابی، بر نفس از عرفی شیرازی غزل 528
1. تا تیغ به کف یابی، بر نفس دو دستی زن
تا سنگ به دست آید، بر شیشهٔ هستی زن
بیار شیشهٔ می، بر گل و کلاه از عرفی شیرازی غزل 529
1. بیار شیشهٔ می، بر گل و کلاه فشان
فروغ می به گریبان مهر و ماه فشان
ای گریه، خون دل به کنار از عرفی شیرازی غزل 530
1. ای گریه، خون دل به کنار هوس مکن
گلبرگ باغ قدس به دامان خس مکن
هنگام و دم نزغ، خراب نقس از عرفی شیرازی غزل 531
1. هنگام و دم نزغ، خراب نقس است این
این حالت نزع است، دلم را هوس است این
میان دعا بر دل شب مزن از عرفی شیرازی غزل 532
1. میان دعا بر دل شب مزن
ز لب ناله برچین و یا رب مزن
ز خونم روی میدان تازه گردان از عرفی شیرازی غزل 533
1. ز خونم روی میدان تازه گردان
تمنای شهیدان تازه گردان
کو می شوقی که دل مست جنون از عرفی شیرازی غزل 534
1. کو می شوقی که دل مست جنون آید برون
هر نگاه از دیده با صد موج خون آید برون
ساقی بیا و دامن گل بر سبو از عرفی شیرازی غزل 535
1. ساقی بیا و دامن گل بر سبو فشان
مست شراب هم به ریاحین فرو فشان
تو ای زاهد برو افسانهٔ از عرفی شیرازی غزل 536
1. تو ای زاهد برو افسانهٔ باغ ارم بشنو
ولی از وصف کوی او به بانگ شمه هم بشنو
ز چشم من مجوش ای گریه هنگام از عرفی شیرازی غزل 537
1. ز چشم من مجوش ای گریه هنگام وصال او
که محجوبست و می سازد هلاکم انفعال او
مسازم نا امید از خود، چو از عرفی شیرازی غزل 538
1. مسازم نا امید از خود، چو گشتم مبتلای تو
که محروم از تمام خوبرویانم برای تو