تا خون نخوری چاشنی درد از عرفی شیرازی غزل 563
1. تا خون نخوری چاشنی درد ندانی
تا دل ندهی آن چه به من کرد ندانی
باز از شراب فتنه خرابم از عرفی شیرازی غزل 564
1. باز از شراب فتنه خرابم نمی کنی
در آتش کرشمه کبابم نمی کنی
به شمعی کو صبا کرده به خلوت، از عرفی شیرازی غزل 565
1. به شمعی کو صبا کرده به خلوت، خانه‌ای داری
که از تنهایی‌ات غم نیست گر پروانه‌ای داری
صنم گفتم دلا جان تازه کردی از عرفی شیرازی غزل 566
1. صنم گفتم دلا جان تازه کردی
مبارک باد، ایمان تازه کردی
امشب که به سر شراب داری از عرفی شیرازی غزل 567
1. امشب که به سر شراب داری
مشکن دل ما که تاب داری
تا در قدحم بادهٔ امید نیابی از عرفی شیرازی غزل 568
1. تا در قدحم بادهٔ امید نیابی
میلم به تماشای گل و بید نیابی
با گلهٔ دوستان هست حلاوت از عرفی شیرازی غزل 569
1. با گلهٔ دوستان هست حلاوت بسی
گر ز کسی نشنوی، خود گله ای کن، کسی
نه از غربت اندر وطن می روی از عرفی شیرازی غزل 570
1. نه از غربت اندر وطن می روی
ز دنبالهٔ مرگ من می روی
خوش آن گرمی ز شمع وصل مهرافروزتر از عرفی شیرازی غزل 571
1. خوش آن گرمی ز شمع وصل مهرافروزتر باشی
بر افروزی و داغ و در غمت جان سوزتر باشی
سبک بران چو از این بی قرار از عرفی شیرازی غزل 572
1. سبک بران چو از این بی قرار می گذری
که گر عنان بکشی شرمسار می گذری
َبه امید عذر خواهان ز نیاز از عرفی شیرازی غزل 573
1. َبه امید عذر خواهان ز نیاز عذر خواهی
که مسوز بیش از اینم به گناه بی گناهی