تا خون نخوری چاشنی درد ندانی از عرفی غزل 563
1. تا خون نخوری چاشنی درد ندانی
تا دل ندهی آن چه به من کرد ندانی
باز از شراب فتنه خرابم نمی کنی از عرفی غزل 564
1. باز از شراب فتنه خرابم نمی کنی
در آتش کرشمه کبابم نمی کنی
به شمعی کو صبا کرده به خلوت، خانه‌ای داری از عرفی غزل 565
1. به شمعی کو صبا کرده به خلوت، خانه‌ای داری
که از تنهایی‌ات غم نیست گر پروانه‌ای داری
صنم گفتم دلا جان تازه کردی از عرفی غزل 566
1. صنم گفتم دلا جان تازه کردی
مبارک باد، ایمان تازه کردی
امشب که به سر شراب داری از عرفی غزل 567
1. امشب که به سر شراب داری
مشکن دل ما که تاب داری
تا در قدحم بادهٔ امید نیابی از عرفی غزل 568
1. تا در قدحم بادهٔ امید نیابی
میلم به تماشای گل و بید نیابی
با گلهٔ دوستان هست حلاوت بسی از عرفی غزل 569
1. با گلهٔ دوستان هست حلاوت بسی
گر ز کسی نشنوی، خود گله ای کن، کسی
نه از غربت اندر وطن می روی از عرفی غزل 570
1. نه از غربت اندر وطن می روی
ز دنبالهٔ مرگ من می روی
خوش آن گرمی ز شمع وصل مهرافروزتر باشی از عرفی غزل 571
1. خوش آن گرمی ز شمع وصل مهرافروزتر باشی
بر افروزی و داغ و در غمت جان سوزتر باشی
سبک بران چو از این بی قرار می گذری از عرفی غزل 572
1. سبک بران چو از این بی قرار می گذری
که گر عنان بکشی شرمسار می گذری
َبه امید عذر خواهان ز نیاز عذر خواهی از عرفی غزل 573
1. َبه امید عذر خواهان ز نیاز عذر خواهی
که مسوز بیش از اینم به گناه بی گناهی