ای که سر تا قدمم را به جنون داشته ای از عرفی غزل 551
1. ای که سر تا قدمم را به جنون داشته ای
تا مرا داشته ای، غرقه به خون داشته ای
تا مژدهٔ زخم دگر، دامن کش جان کرده ای از عرفی غزل 552
1. تا مژدهٔ زخم دگر، دامن کش جان کرده ای
دشوار دادن جان من، خوش بر من آسان کرده ای
ای عشق خوش تهیهٔ لذات کرده ای از عرفی غزل 553
1. ای عشق خوش تهیهٔ لذات کرده ای
طوطی سدره وقف خرابات کرده ای
ای نه فلک ز خوشهٔ صنع تو دانهای از عرفی غزل 554
1. ای نه فلک ز خوشهٔ صنع تو دانهای
وز قصر کبریای تو عرش آشیانهای
بشتاب در راه طلب، بگذر ز هر آسودنی از عرفی غزل 555
1. بشتاب در راه طلب، بگذر ز هر آسودنی
این ره که بی پایان خوش است، ارزد به قدم فرسودنی
بهار رفت و نکردیم عزم جای خوشی از عرفی غزل 556
1. بهار رفت و نکردیم عزم جای خوشی
برهنه سر بنشستیم در هوای خوشی
اگر آرایش از دکانچهٔ ناموس بستانی از عرفی غزل 557
1. اگر آرایش از دکانچهٔ ناموس بستانی
سر آویل تذرو و حلهٔ طاووس بستانی
تا بدانی که دوستدار کشی از عرفی غزل 558
1. تا بدانی که دوستدار کشی
نکشی چون من، ار هزار کشی
من صید غم عشوه نمایی که تو باشی از عرفی غزل 559
1. من صید غم عشوه نمایی که تو باشی
بیمار به امید دوایی که تو باشی
نه شکیب توبه از می، نه ادب ز ما به مستی از عرفی غزل 560
1. نه شکیب توبه از می، نه ادب ز ما به مستی
که به چین زلف ساقی بکنم دراز دستی
گمان دارم که این درد و تحمل می کند کاری از عرفی غزل 561
1. گمان دارم که این درد و تحمل می کند کاری
بگو با گل که استغنای بلبل می کند کاری
چندم ای نالهٔ سحر بکُشی از عرفی غزل 562
1. چندم ای نالهٔ سحر بکُشی
هر دم از آتش دگر بکُشی