از باغ جهان رخ ببستیم و از عرفی شیرازی غزل 479
1. از باغ جهان رخ ببستیم و گذشتیم
شاخی ز درختی نشکستیم و گذشتیم
...
1. از باغ جهان رخ ببستیم و گذشتیم
شاخی ز درختی نشکستیم و گذشتیم
...
1. کو عشق که در غمزدگی نام برآرم
دستی به سزای دل خود کام برآرم
...
1. دلی از نقشبندی های عشق آزاد می خواهم
دلی چون نامهٔ مجنون مادر زاد می خواهم
...
1. منم که آب گل و رنگ لاله می طلبم
در این لباس شراب دو ساله می طلبم
...
1. دل کز لبت چغانه به گوشش نمی زنم
مست است، این ترانه به گوشش نمی زنم
...
1. تا به کی همره اندیشهٔ باطل باشم
وز دیار طرب آواره تر از دل باشم
...
1. تا کی دهم به دست تماشا زمام چشم
فالی زنم که گریه بر آید بنام چشم
...
1. از دل غم او دریغ داریم
این می ز سبو دریغ داریم
...
1. هر چند بی غمانه به مسکن فتاده ایم
زنجیر صد کرشمه به گردن فتاده ایم
...
1. تنها نه دلق خود به می ناب شسته ایم
ناموس یک قبیله به این آب شسته ایم
...
1. نشسته بر سر گنج به فقر مشهورم
نهفته در ته دامن چراغ بی نورم
...
1. بس که درد عالمی در عشق تنها می کشم
نالهٔ امروز را از ضعف فردا می کشم
...