کسی به دیدهٔ ناموس خار از عرفی شیرازی غزل 348
1. کسی به دیدهٔ ناموس خار می آید
که پاسخ سخنش ناگوار می آید
...
شبی که در قدم وصل یار می از عرفی شیرازی غزل 349
1. شبی که در قدم وصل یار می گذرد
به ذوق گریهٔ بی اختیار می گذرد
...
عاشقان گر به دل از دوست از عرفی شیرازی غزل 350
1. عاشقان گر به دل از دوست غباری دارند
گریه ای گَرد نشان در شب تاری دارند
...
آن کس که مرا با دل غمناک از عرفی شیرازی غزل 351
1. آن کس که مرا با دل غمناک بر آورد
نتواندم از بوتهٔ غم پاک بر آورد
...
هوشم به نگاهی برد، جانانه از عرفی شیرازی غزل 352
1. هوشم به نگاهی برد، جانانه چنین باید
یک جرعه خرابم کرد، پیمانه چنین باید
...
کی دلم شاد از می ناب و نوای از عرفی شیرازی غزل 353
1. کی دلم شاد از می ناب و نوای نی شود
آن که از غم شاد ازین ها کی شود
...
دلی کز حسن آن گل، در نظر از عرفی شیرازی غزل 354
1. دلی کز حسن آن گل، در نظر گلزارها دارد
اگر برگ گلی باشد، درونش خارها دارد
...
جان به یاد لبت، شکر خاید از عرفی شیرازی غزل 355
1. جان به یاد لبت، شکر خاید
دل به دندان غم، جگر خاید
...
کسی که از اِلم عشق بی دماغ از عرفی شیرازی غزل 356
1. کسی که از اِلم عشق بی دماغ شود
عجب به همره جانان به گشت باغ شود
...
چه گرمی است که در سر شراب از عرفی شیرازی غزل 357
1. چه گرمی است که در سر شراب می سوزد
چه آتش است که در دیده خواب می سوزد
...
معلوم کز ترشح اشکی چه کم از عرفی شیرازی غزل 358
1. معلوم کز ترشح اشکی چه کم شود
آن آتشی که از دل جیحون علم شود
...
آن که در راه طلب ماند و پایی از عرفی شیرازی غزل 359
1. آن که در راه طلب ماند و پایی نکشد
گو سر رشته رها کن که به جایی نکشد
...