دودی ز دل برآمد و خون جوش از عرفی شیرازی غزل 300
1. دودی ز دل برآمد و خون جوش می زند
خون می چکد ز عقل و جنون جوش می زند
...
بسی در کوفتم تا یک خبر از از عرفی شیرازی غزل 301
1. بسی در کوفتم تا یک خبر از می فروش آمد
عجب کز آبروی سرو من یک دل به جوش آمد
...
دل مراد به گرد حصول می گردد از عرفی شیرازی غزل 302
1. دل مراد به گرد حصول می گردد
دعا به کعبهٔ حسن قبول می گردد
...
دل بشد فرزانه و عقل از فسون از عرفی شیرازی غزل 303
1. دل بشد فرزانه و عقل از فسون دلگیر شد
مُلک شوقم را فریبت از پی تعمیر شد
...
اگر ز کاوش مژگان او دلم از عرفی شیرازی غزل 304
1. اگر ز کاوش مژگان او دلم خون شد
خوشم که بهر من اسباب گریه افزون شد
...
ترسم از اهل ورع، شوق شرابم از عرفی شیرازی غزل 305
1. ترسم از اهل ورع، شوق شرابم بکشند
به بهشتم بفریبند و به خوابم بکشند
...
باز شاهین امیدم اوج پروازی از عرفی شیرازی غزل 306
1. باز شاهین امیدم اوج پروازی کند
لیک شوقم در هوای وصل شهبازی کند
...
چو مرغ سدره که در آشیان از عرفی شیرازی غزل 307
1. چو مرغ سدره که در آشیان بیاساید
به چین زلف تو جان بیاساید
...
آواره دلی کو روش خیر نداند از عرفی شیرازی غزل 308
1. آواره دلی کو روش خیر نداند
پر آبله پایی که ره سیر نداند
...
به حکم عشق چو بر اهل صدق از عرفی شیرازی غزل 309
1. به حکم عشق چو بر اهل صدق ره گیرند
گناهکار ببخشند و بی گنه گیرند
...
عیدی چنین، که زاهد، اندوه از عرفی شیرازی غزل 310
1. عیدی چنین، که زاهد، اندوه دین ندارد
ناید ز دل که ما را، اندوهگین ندارد
...
آنجا که بخت بد به تقاضا از عرفی شیرازی غزل 311
1. آنجا که بخت بد به تقاضا غلو کند
کاری که یأس هم نکند، آرزو کند
...