ز چشمم آب حسرت می تراود از عرفی شیرازی غزل 276
1. ز چشمم آب حسرت می تراود
ز هر مویم شکایت می تراود
بیا که در چمن انتظار آب از عرفی شیرازی غزل 277
1. بیا که در چمن انتظار آب نماند
جمال شاهد امید در نقاب نماند
دلم در عاشقی با زخم زهر از عرفی شیرازی غزل 278
1. دلم در عاشقی با زخم زهر آلود می گردد
که از دنبال درد آوارهٔ بهبود می گردد
هر جا که هست او غمزه زن، از عرفی شیرازی غزل 279
1. هر جا که هست او غمزه زن، آن غمزه آیین می برد
دل می دهد، جان می چکد، سر می رود، دین می برد
تشته لب رفتم به جنت ، چشمهٔ از عرفی شیرازی غزل 280
1. تشته لب رفتم به جنت ، چشمهٔ کوثر نبود
شعله جو رفتم به دوزخ، مشت خاکستر نبود
بنازم شیشهٔ می را ، که خوش از عرفی شیرازی غزل 281
1. بنازم شیشهٔ می را ، که خوش مستانه می گرید
سری خم کرده و در دامن پیمانه می گرید
به لحد چگونه زین غم، دلم از عرفی شیرازی غزل 282
1. به لحد چگونه زین غم، دلم آرمیده باشد
که لبی چنان به مرگم، چو تویی گزیده باشد
عشق کو کز دل و دین نام و نشان از عرفی شیرازی غزل 283
1. عشق کو کز دل و دین نام و نشان گم باشد
اهل دل باشم و ایمان ز میان گم باشد
ز صوت بلبل اندر بوستان از عرفی شیرازی غزل 284
1. ز صوت بلبل اندر بوستان فرزانه می گرید
جنون مست از نوای جغد در ویرانه می گرید
فلک سای و غم صهبا،کسی هشیار از عرفی شیرازی غزل 285
1. فلک سای و غم صهبا،کسی هشیار کی ماند
فنا گلچین و ما گل، عنچیه هم پر بار کی ماند
گفتگو عین صداع است ، ار از عرفی شیرازی غزل 286
1. گفتگو عین صداع است ، ار چه سر گوشی بود
بعد حیرت مایهٔ آرام خاموشی بود
بیار باده که جانم دمی ز از عرفی شیرازی غزل 287
1. بیار باده که جانم دمی ز ناله بر آید
هزار زمزمه از دل به یک پیاله بر آید