ز خون دشمن او شد از عنصری بلخی قصیده-قطعه 109
1. ز خون دشمن او شد ببحر مغرب جوش
فکند تیغ یمانش رخش در عمان
ز میغ نزم کزان روز از عنصری بلخی قصیده-قطعه 110
1. ز میغ نزم کزان روز روشن از مه تیر
چنان نمود که تاری شب از مه آبان
کنند واجب جذری از عنصری بلخی قصیده-قطعه 111
1. کنند واجب جذری هم اندر آن ساعت
بهر شبی و سپارد بناقد وزّان
ز بهر سور ببزم تو از عنصری بلخی قصیده-قطعه 112
1. ز بهر سور ببزم تو خسروان جهان
همی زنند شب و روز ماه بر کوهان
چو بر روی ساعد نهد از عنصری بلخی قصیده-قطعه 113
1. چو بر روی ساعد نهد سر بخواب
سمن را ز پیلسته سازد ستون
جلالش بر نگیرد از عنصری بلخی قصیده-قطعه 114
1. جلالش بر نگیرد هفت کشور
سپاهش بر نگیرد هفت گردون
زان ملک را نظام از عنصری بلخی قصیده-قطعه 115
1. زان ملک را نظام و ازین عهد را بقا
زان دوستان بفخر و ازین دشمنان شمان
از آرزوی روی گل از عنصری بلخی قصیده-قطعه 116
1. از آرزوی روی گل و روی دوستان
زرّین شدست روی من و روی بوستان
چون سیم سفچه شاخ از عنصری بلخی قصیده-قطعه 117
1. چون سیم سفچه شاخ درختان جویبار
چون زرّ خفچه برگ درختان بوستان
دریا گر آن بود که از عنصری بلخی قصیده-قطعه 118
1. دریا گر آن بود که بدو در گهر بود
دریاست مدح گوی خداوند را دهان
آبست و زعفران حسد از عنصری بلخی قصیده-قطعه 119
1. آبست و زعفران حسد تو که حاسدت
بر چشم چشمه دارد و بر چهره زعفران
نا داده سود باشد از عنصری بلخی قصیده-قطعه 120
1. نا داده سود باشد و داده زیان بخلق
او داده سود بیند و نا داده را زیان