قطعات و ابیات پراکندهٔ قصاید عنصری بلخی

1 کنند واجب جذری هم اندر آن ساعت بهر شبی و سپارد بناقد وزّان

1 ز بهر سور ببزم تو خسروان جهان همی زنند شب و روز ماه بر کوهان

1 چو بر روی ساعد نهد سر بخواب سمن را ز پیلسته سازد ستون

1 جلالش بر نگیرد هفت کشور سپاهش بر نگیرد هفت گردون

1 زان ملک را نظام و ازین عهد را بقا زان دوستان بفخر و ازین دشمنان شمان

1 از آرزوی روی گل و روی دوستان زرّین شدست روی من و روی بوستان

1 چون سیم سفچه شاخ درختان جویبار چون زرّ خفچه برگ درختان بوستان

2 گر بوستان بباد خزان زرد شد رواست اندی که سرخ ماند روی خدایگان

1 دریا گر آن بود که بدو در گهر بود دریاست مدح گوی خداوند را دهان

2 در زیر امر اوست جهان و جهان خود اوست یا رب خدایگان جهانست یا جهان

1 آبست و زعفران حسد تو که حاسدت بر چشم چشمه دارد و بر چهره زعفران

1 نا داده سود باشد و داده زیان بخلق او داده سود بیند و نا داده را زیان