گل سوری بماه اندر از عنصری بلخی قصیده-قطعه 133
1. گل سوری بماه اندر شکفته
بر او بر کژدم جرّاره خفته
ای ماه سیه پوش تو از عنصری بلخی قصیده-قطعه 134
1. ای ماه سیه پوش تو روشن شده ماهی
هم شمع سرای من و هم پشت سپاهی
ای ترک میر ، فتنۀ از عنصری بلخی قصیده-قطعه 135
1. ای ترک میر ، فتنۀ بغما و خلخی
هم سر و مشک زلفی و هم ماه گلرخی
ز زلف تو برده ست از عنصری بلخی قصیده-قطعه 136
1. ز زلف تو برده ست شبوّی بوی
ازو گشت پر مشک مشکوی و کوی
حلقهٔ زلفش به گل از عنصری بلخی قصیده-قطعه 137
1. حلقهٔ زلفش به گل بر غالیه دارد همی
گل به بوی غالیه سنبل به بار آرد همی
گویم ز دل خویش دهانت از عنصری بلخی قصیده-قطعه 138
1. گویم ز دل خویش دهانت کنم ای دوست
گوید نتوان کرد ز یک نقطه دهانی
جزوی و کلی از دو از عنصری بلخی قصیده-قطعه 139
1. جزوی و کلی از دو برون نیست آنچ هست
جز وی همه تو بخشی و کلی همه خدای
چون دو رخ او گر قمرستی از عنصری بلخی قصیده-قطعه 140
1. چون دو رخ او گر قمرستی بفلک بر
خرشید یکی ذرّه ز نور قمرستی
فغان از آن دو سیه از عنصری بلخی قصیده-قطعه 141
1. فغان از آن دو سیه زلف و غمزگان که همی
بدین زره ببری و بدان ز ره ببری
خوارزم گرد لشکرش از عنصری بلخی قصیده-قطعه 142
1. خوارزم گرد لشکرش ار بنگری همی
بینی علم علم تو بهر دشت و کردری
الا تا همی بتابد از عنصری بلخی قصیده-قطعه 143
1. الا تا همی بتابد بر چرخ کوکبی
الا تا همی بماند بر خاک پیکری
جهانرا اگر چه هست از عنصری بلخی قصیده-قطعه 144
1. جهانرا اگر چه هست ، فراوان کده رسد
هم از بندگانش هر کده را کدیوری