بحر متقارب در ابیات پراکندهٔ مثنویها عنصری بلخی

1 به افرنجه افراطن نامدار یکی پادشاهی بدی کامکار

1 سخن مر سری را کند تاجدار سری را کند هم سخن چاه دار

1 چو میروک را بال گردد هزار برآرد پر از گردش روزگار

2 بکاوید کالاش را سر بسر که داند که چه یافت زرّو گهر

3 برآرندۀ گرد گردان سپهر همو پرورانندۀ ماه و مهر

1 که فرخ منوس آن شه دادگر که بد پادشاه جهان سریسر

2 جدا ماند بیچاره از تاج و تخت بدرویشی افتاد و شد شور بخت

3 سر تخت بختش برآمد بماه دگر باره شد شاه و بگرفت گاه

1 دمان همچنان کشتی مارسار که لرزان بود مانده اندر سنار

1 یکی پادشا بود در نیمروز که از داد دیدی بزرگی و روز

2 بگنج اندرش ساخته خواسته بجنگ اندرش لشکر آراسته

1 ترا هست محشر رسول حجاز دهنده بپول چنیوت جواز

1 فرو کوفتند آن بتان را بگزر نه شان رنگ ماند و نه فرّ و نه برز

1 همی از پس رنجهای دراز به طرطا نیوش اندر آمد فراز

1 ندید و نبیند ترا هیچکس گه رزم مثل و گه بزم دس