بحر متقارب در ابیات پراکندهٔ مثنویها عنصری بلخی

1 سخن مر سری را کند تاجدار سری را کند هم سخن چاه دار

1 بیک ماه بالا گرفت آن نهال فزون زانکه دیگر درختان بسال

1 نشست و همی راند بر گل سرشک از آن روزگار گذشته برشک

1 بجوشیدش از دیدگان خون گرم بدندان همی کند از تنش چرم

1 تو شیری و شیران بکردار غرم برو تا رهانی دلم را ز گرم

1 پریچهرگان رزم را دلپسند بپولاد پوشیده چینی پرند

1 هر آنجا که پاره شد از در درون شود استواری ز روزن برون

1 بفرمود تا آسنستان پگاه بیامد بنزدیک رخشنده ماه

2 بدو داد فرخنده دخترش را بگوهر بیاراست اخترش را

1 فرو کوفتند آن بتان را بگزر نه شان رنگ ماند و نه فرّ و نه برز

1 همی از پس رنجهای دراز به طرطا نیوش اندر آمد فراز