بحر متقارب در ابیات پراکندهٔ مثنویها عنصری بلخی

1 تنی چند از موج دریا برست رسیدند نزدیکی آبخوست

1 بصد جای تخم اندر افکند سخت بتندید شاخ برآور درخت

1 ولیکن روانم ز تو سیر نیست دلم چون دل تو بکفشیر نیست

1 چو شب رفت و بر دشت پستی گرفت هوا چون مغ آتش پرستی گرفت

1 مرا هرچه ملک و سپاهست و گنج همی زان تست و ترا زوست خنج

1 بجوشید لشکر چو مور و ملخ کشیدند از کوه تا کوه نخ

2 زمینی همه روی او دیولاخ بدیدن درشت و به پهنا فراخ

1 سخنور چو رای روان آورد سخن بر زبان ردان آورد

1 برو جست عذرا چو شیر نژند بزد دست و چشم ادانوش کند

1 اگر بر سر مرد زد در نبرد سرو قامتش بر زمین پخچ کرد

1 ز بس کش بخاک اندرون گنج بود ازو خاک پی خسته (خوسته) را رنج بود