ایزد به تو زینت جهانبانی داد از نزاری رباعی 73
1. ایزد به تو زینت جهانبانی داد
گوش شنوایی و زباندانی داد
هر دم زدنی فلک دگرگون گردد از نزاری رباعی 74
1. هر دم زدنی فلک دگرگون گردد
هر دون سخی ای و هر سخی دون گردد
هر لحظه دمم غمت فرو می‌بندد از نزاری رباعی 75
1. هر لحظه دمم غمت فرو می‌بندد
در آمد و شد گره برو می‌بندد
هر کز تو برید، کی کجا پیوندد؟ از نزاری رباعی 76
1. هر کز تو برید، کی کجا پیوندد؟
بیگانه به آشنا کجا پیوندد؟
ما را غم تو زیر و زبر می دارد از نزاری رباعی 77
1. ما را غم تو زیر و زبر می دارد
هر روز ز هر روز بتر می دارد
ای شمس سرت میل به پستی دارد از نزاری رباعی 78
1. ای شمس سرت میل به پستی دارد
چشمت هوس خاک پرستی دارد
جانست شراب ترک جان نتوان کرد از نزاری رباعی 79
1. جانست شراب ترک جان نتوان کرد
زو گر چه گرانست کران نتوان کرد
گر عزم شرایع و سن خواهم کرد از نزاری رباعی 80
1. گر عزم شرایع و سن خواهم کرد
ور قصد چمانه و چمن خواهم کرد
آمد به برم یار و شبیخون آورد از نزاری رباعی 81
1. آمد به برم یار و شبیخون آورد
بر دست گرفته جام گلگون آورد
آن روز نگر که جان کم تن گیرد از نزاری رباعی 82
1. آن روز نگر که جان کم تن گیرد
یا عادت تو طبیعت من گیرد
سودای تو دست در گریبانم زد از نزاری رباعی 83
1. سودای تو دست در گریبانم زد
اندوه تو چون صاعقه بر جانم زد
بزمی است که اهل دل چنین جا باشد از نزاری رباعی 84
1. بزمی است که اهل دل چنین جا باشد
کز هشت درش بهشت پیدا باشد