رباعیات حکیم نزاری قهستانی

1 هر صبح که جام عشق گیرم بر دست سرمایه نیستی کنم در سر هست

2 هر لحظه برانگیخت قیامت ز وجود هر جرعه ز جان تو که در جام بنشست

1 دیرست که خواجه مجددین از سر دست ننوشت و نکرد یاد ما چیزی هست

2 کو معتمدی که گوید اسباب معاش گر می شود اطلاق براتی بفرست

1 در دامن دوستان دانا زن دست گر دانایی توان ز نادانی رست

2 با آنک سخن ز نیستی باید گفت هرگز نتوان گفت ز هستیت هست

1 گویند که ای زمام دل داده ز دست چونست که شوریده و مستی پیوست

2 از زلف تو یک حلقه و صد بیدل صد وز جام تو یک جرعه و صد عاشق ماست

1 ای دل چو بدو نیک جهان بر گذرست شادی کن و غم مخور که دنیا سمرست

2 سر گشتگی من و تو از چرخ مدان کو هم ز من و تو نیز سرگشته تر است

1 زان روی که روی عاشقان در یادست یک رو نی، که رویها بسیارست

2 یک روی شو و روی بگردان ز دو روی زیرا که دو روی روی در دیوارست

1 می گر چه که طبع تلخ، شورانگیز ست موتی است حقیقت که حیات آمیزست

2 کندست ازو فهم فرو بسته دهان با عقلش از آن همیشه دندان تیزست

1 با دیده و ره ندیده بسیار کس است با دیده وری رو اگرت دست رس است

2 نادیده به خویشتن به جایی نرسی در خانه اگر کس است این نکته بس است

1 گر هیچ هدایتی کند عزمی جست داریم توکلی و تسلیمی سست

2 ما گر چه گناهکار و بد کرداریم یا رب همه امید به بخشایش توست

1 دیدار به ما نمود و در پرده نشست نگشاده ره وصال و در، بر ما بست

2 با ما نه به صورت و به معنی با ما آنجا که من نیست، ببین آنجا هست