مخزن الاسرار در خمسه نظامی گنجوی

1 لعبت بازی پس این پرده هست گرنه بر او این همه لعبت که بست

2 دیده دل محرم این پرده ساز تا چه برون آید از این پرده راز

3 در پس این پرده زنگار گون عاریتانند ز غایت برون

4 گوهر چشم از ادب افروخته بر کمر خدمت دل دوخته

1 صید گری بود عجب تیز بین بادیه پیمای و مراحل گزین

2 شیر سگی داشت که چون پو گرفت سایه خورشید بر آهو گرفت

3 سهم زده کرگدن از گردنش گور ز دندان گوزن افکنش

4 در سفرش مونس و یار آمده چند شبانروز به کار آمده

1 ای به زمین بر چو فلک نازنین ناز کِشَت هم فلک و هم زمین

2 کار تو زآنجا که خبر داشتی برتر از آن شد که تو پنداشتی

3 اول از آن دایه که پرورده‌ای شیر نخوردی که شکر خورده‌ای

4 نیکوئیَت باید کافزون بود نیکوئی افزون‌تر ازین چون بود

1 صبحدمی با دو سه اهل درون رفت فریدون به تماشا برون

2 چون به شکار آمد در مرغزار آهوکی دید فریدون شکار

3 گردن و گوشی ز خصومت بری چشم و سرینی به شفاعت گری

4 گفتی از آنجا که نظر جسته بود از نظر شاه برون رسته بود

1 پیشتر از پیشتران وجود کآب نخوردند ز دریای جود

2 در کف این ملک یساری نبود در ره این خاک غباری نبود

3 وعده تاریخ به سر نامده لعبتی از پرده به در نامده

4 روز و شب آویزش پستی نداشت جان و تن آمیزش هستی نداشت

1 میوه فروشی که یمن جاش بود روبهکی خازن کالاش بود

2 چشم ادب بر سر ره داشتی کلبه بقال نگه داشتی

3 کیسه‌بری چند شگرفی نمود هیچ شگرفیش نمی‌کرد سود

4 دیده به هم زد چو شتابش گرفت خفت و به خفتن رگ خوابش گرفت

1 ای ز شب وصل گرانمایه‌تر وز علم صبح سبک سایه‌تر

2 سایه صفت چند نشینی به غم؟ خیز که بر پای نکوتر علم

3 چون ملکان عزم شد آمد کنند نَقلِ بُنِه پیشتر از خود کنند

4 گر ملکی عزم ره آغاز کن زین به نوا تر سفری ساز کن

1 مسجدیئی بسته آفات شد معتکف کوی خرابات شد

2 می به دهن برد و چو می می‌گریست کای من بیچاره مرا چاره چیست

3 مرغ هوا در دلم آرام گرد دانه تسبیح مرا دام کرد

4 کعبه مرا رهزن اوقات بود خانه اصلیم خرابات بود

1 ای فلک آهسته‌تر این دور چند وی ز می آسوده‌تر اینجور چند

2 از پس هر شامگهی چاشتیست آخر برداشت فرو داشتیست

3 در طبقات زمی افکنده بیم زلزله الساعه شئی عظیم

4 شیفتن خاک سیاست نمود حلقه زنجیر فلک را بسود

1 پای مسیحا که جهان می‌نبشت بر سر بازارچه‌ای میگذشت

2 گرگ سگی بر گذر افتاده دید یوسفش از چه بدر افتاده دید

3 بر سر آن جیفه گروهی نظار بر صفت کرکس مردار خوار

4 گفت یکی وحشت این در دماغ تیرگی آرد چو نفس در چراغ