مخزن الاسرار در خمسه نظامی گنجوی

1 چون سپر انداختن آفتاب گشت زمین را سپر افکن بر آب

2 گشت جهان از نفسش تنگ‌تر وز سپر او سپرک رنگ‌تر

3 با سپر افکندن او لشگرش تیغ کشیدند به قصد سرش

4 گاو که خرمهره بدو در کشند چونکه بیفتد همه خنجر کشند

1 ای به ازل بوده و نابوده ما وی به ابد زنده و فرسوده ما

2 دور جنیبت کش فرمان تست سفت فلک غاشیه گردان تست

3 حلقه زن خانه به دوش توایم چون در تو حلقه به گوش توایم

4 داغ تو داریم و سگ داغدار می‌نپذیرند شهان در شکار

1 ای گهر تاج فرستادگان تاج ده گوهر آزادگان

2 هر چه ز بیگانه و خیل تواند جمله در این خانه طفیل تواند

3 اول بیت ار چه به نام تو بست نام تو چون قافیه آخر نشست

4 این ده ویران چو اشارت رسید از تو و آدم به عمارت رسید

1 نیم شبی کان ملک نیمروز کرد روان مشعل گیتی فروز

2 نه فلک از دیده عماریش کرد زهره و مه مشعله داریش کرد

3 کرد رها در حرم کاینات هفت خط و چار حد و شش جهات

4 روز شده با قدمش در وداع زامدنش آمده شب در سماع

1 منکه سراینده این نوگلم باغ ترا نغمه‌سرا بلبلم

2 در ره عشقت نفسی میزنم بر سر کویت جرسی میزنم

3 عاریت کس نپذیرفته‌ام آنچه دلم گفت بگو گفته‌ام

4 شعبدهٔ تازه برانگیختم هیکلی از قالب نو ریختم

1 در طرف شام یکی پیر بود چون پری از خلق طرف گیر بود

2 پیرهن خود ز گیا بافتی خشت زدی روزی از آن یافتی

3 تیغ زنان چون سپر انداختند در لحد آن خشت سپر ساختند

4 هرکه جز آن خشت نقابش نبود گرچه گنه بود عذابش نبود

1 روزی از آنجا که فراغی رسید باد سلیمان به چراغی رسید

2 مملکتش رخت به صحرا نهاد تخت بر این تخته مینا نهاد

3 دید بنوعی که دلش پاره گشت برزگری پیر در آن ساده دشت

4 خانه ز مشتی غله پرداخته در غله دان کرم انداخته

1 یک نفس ای خواجه دامن کشان آستنی بر همه عالم فشان

2 رنج مشو راحت رنجور باش ساعتی از محتشمی دور باش

3 حکم چو بر عاقبت اندیشی است محتشمی بنده درویشی است

4 ملک سلیمان مطلب کان کجاست ملک همانست سلیمان کجاست

1 دادگری دید برای صواب صورت بیدادگری را به خواب

2 گفت خدا با تو ظالم چه کرد در شبت از روز مظالم چه کرد

3 گفت چو بر من به سر آمد حیات در نِگَریدم به همه کاینات

4 تا به من امید هدایت کراست یا به خدا چشم عنایت کراست

1 پیشتر از پیشتران وجود کآب نخوردند ز دریای جود

2 در کف این ملک یساری نبود در ره این خاک غباری نبود

3 وعده تاریخ به سر نامده لعبتی از پرده به در نامده

4 روز و شب آویزش پستی نداشت جان و تن آمیزش هستی نداشت