مخزن الاسرار در خمسه نظامی گنجوی

1 خیز و بساط فلکی درنورد زانکه وفا نیست درین تخته نرد

2 نقش مراد از در وصلش مجوی خصلت انصاف ز خصلش مجوی

3 پای درین بحر نهادن که چه بار دین موج گشادن که چه

4 باز به بط گفت که صحرا خوش است گفت شبت خوش که مرا جا خوش است

1 کودکی از جملهٔ آزادگان رفت برون با دو سه همزادگان

2 پایش ازان پویه درآمد ز دست مهر دل و مهره پشتش شکست

3 شد نفس آن دو سه همسال او تنگ‌تر از حادثه حال او

4 آنکه ورا دوست ترین بود گفت در بُنِ چاهیش بباید نهفت

1 پای مسیحا که جهان می‌نبشت بر سر بازارچه‌ای میگذشت

2 گرگ سگی بر گذر افتاده دید یوسفش از چه بدر افتاده دید

3 بر سر آن جیفه گروهی نظار بر صفت کرکس مردار خوار

4 گفت یکی وحشت این در دماغ تیرگی آرد چو نفس در چراغ

1 پادشهی بود رعیت شکن وز سر حجت شده حجاج فن

2 هرچه به تاریک شب از صبح زاد بر در او درج شدی بامداد

3 رفت یکی پیش ملک صبحگاه راز گشاینده‌تر از صبح و ماه

4 از قمر اندوخته شب بازی ای وز سحر آموخته غمازی ای

1 ای شده خشنود به یکبارگی چون خر و گاوی به علف‌خوارگی

2 فارغ ازین مرکز خورشید گَرد غافل از این دایره لاجورد

3 از پی صاحب خبرانست کار بی‌خبران را چه غم از روزگار

4 بر سر کار آی چرا خفته‌ای کار چنان کن که پذیرفته‌ای

1 مؤبدی از کشور هندوستان رهگذری کرد سوی بوستان

2 مرحله‌ای دید مُنَقَّش رباط مملکتی یافت مُزَوَّر بساط

3 غنچه به خون بسته چو گردون کمر لاله کم عمر ز خود بی‌خبر

4 از چمن انگیخته گل رنگ رنگ وز شکر آمیخته می تنگ تنگ

1 خاصگیی محرم جمشید بود خاص‌تر از ماه به خورشید بود

2 کار جوانمرد بدان درکشید کز همه عالم ملکش برکشید

3 چون به وثوق از دگران گوی برد شاه خزینه به درونش سپرد

4 با همه نزدیکی شاه آن جوان دورتری جست چو تیر از کمان

1 دور خلافت چو به هارون رسید رایت عباس به گردون رسید

2 نیم شبی پشت به همخوابه کرد روی در آسایش گرمابه کرد

3 موی تراشی که سرش میسترد موی به مویش به غمی میسپرد

4 کای شده آگاه ز استادیم خاص کن امروز به دامادیم

1 کعبه روی عزم ره آغاز کرد قاعده کعبه روان ساز کرد

2 زآنچه فزون از غرض کار داشت مبلغ یک بدره دینار داشت

3 گفت فلان صوفی آزاد مرد کاستن از عالم کوتاه گرد

4 در دلم آید که دیانت در اوست در کس اگر نیست امانت در اوست

1 رهروی از جمله پیران کار می‌شد و با پیر مریدی هزار

2 پیر در آن بادیه یک باد پاک داد بضاعت به امینان خاک

3 هر یک از آن آستنی برفشاند تا همه رفتند و یکی شخص ماند

4 پیر بدو گفت چه افتاد رای کان همه رفتند و تو ماندی بجای