غزلیات در دیوان اشعار نشاط اصفهانی

1 روز آسایش و آرایش و دین و دنیاست روز افزایش و فضل و کرم و بذل و عطاست

2 هر طرف میگذری مجلس شکر است و سپاس هر کجا مینگری حلقه ی ذکر است و دعاست

3 هر کجا دل همه خرسندی و وجداست و نشاط هر کجا دیده همه روشنی و نور و ضیاست

4 من همه جرم و چه غم نوبت عفو است و گذشت من همه درد و چه غم وقت علاج است و دواست

1 ای جمالت شمع هر جا محفلی ست از خیالت پرتوی با هر دلی ست

2 چون منی را با تو بودن مشکل است ورنه آسان با تو هرجا مشکلی ست

3 برفشان اشکی بخاک راه دوست گل از آنجا سرزند کانجا گلی ست

4 رو بسویش نه که رویش سوی تست بی قبولش نیست هرجا مقبلی ست

1 مثال این تن خاکی و خاک، آب و حباب است بیار باده که بنیاد روزگار بر آب است

2 خروش ناله ی مرغان زچشم نرگس بستان ببرد خواب و دریغا که خواجه باز بخواب است

3 زبان سوسن پیغام یار گوید و شادم که گوش خلق نه در خورد استماع خطاب است

4 حدیث تلخ نیاید برون از آن لب شیرین عطا برد زتو آنکس که مستحق عتاب است

1 قرارگاه جهان بر مدار تقدیر است عجب زخواجه که درگیر و دار تدبیر است

2 اگر بلطف بخوانند کبک صیاد است و گر بقهر برانند باز نخجیر است

3 نه لطف خاصه ی طاعت نه خشم لازم جرم خدای را چه طلسم است این چه تأثیر است

4 زهی کمال کشی ابروان بر چینش که هر طرف نگرد دیده، تیر بر تیر است

1 بیا که نوبت مستی عشق و شرب مدام است از آتشی نه زآبی که در صراحی و جام است

2 بدان شمایل دلکش اگر ببزم خرامد حدیث ناصح مشفق بیک نگاه تمام است

3 نوید وصل دلم میرسد ز عارض و زلفش که شب مصاحب روز است و صبح در بر شام است

4 بطاق میکده دیدم کتابه ای که: برندان غم و سرور جهان، مهر و کین خلق، حرام است

1 رخی بغیر رخ دوست در مقابل نیست ولی چه چاره که بیچاره دیده قابل نیست

2 وفا مگر که نکو نیست در زمانه که نیست نکوییی که در این خوی و این شمایل نیست

3 هزار لطف نهانست در تغافل او و گرنه دوست زاحوال دوست غافل نیست

4 دهد گواه به بیهوده گوییش پندم کسی ملامت مجنون کند که عاقل نیست

1 قاصدی مژده رسان در راه است روز آراستن خرگاه است

2 صبح عیداست و جهان تا بجهان خرم از دولت شاهنشاه است

3 بر من و واپسیم عیب مکن همه جا مقصد من همراه است

4 چاه با راه در این پرده یکیست راه یوسف سوی مصر از چاه است

1 گاه کاخ است نه وقت چمن است نوبت خرمی انجمن است

2 از رخ وقامت و تن شاهد بزم نایب سوری و سرو وسمن است

3 لب شیرین خلف نیشکر است تن سیمین بدل نسترن است

4 سیب و بادام اگر نیست چه باک چشم در چشم و ذقن در ذقن است

1 سلسله ای ساخته کاین جعد موست وقت دلی خوش که گرفتار اوست

2 ابرو و مژگانش چو ترکان شوخ تیغکش و تیز زن و فتنه جوست

3 دلبر بزم است و دلاویز رزم سرکش و پرخاشگر و تند خوست

4 عشق منش بر سر مهر آورد نرم کند آتش اگر سنگ و روست

1 بگذر ای ناصح فرزانه ز افسانهٔ ما بگذارید به ما این دل دیوانهٔ ما

2 ما به دیوانگی افسانهٔ شهریم ولی عاقلان نیک بخوابند ز افسانهٔ ما

3 ساغری از کف ساقی مگر آریم به دست ورنه مستی ندهد دست ز پیمانهٔ ما

4 واعظا با همه غوغای خردمندی‌ها نبری صرفه ز یک نالهٔ مستانهٔ ما