غزلیات در دیوان اشعار نشاط اصفهانی

1 وقت است که تن جان شود و جان همه دلدار ای خون شده دل خانه بپرداز زاغیار

2 تا شمع براهش برم ای سینه بر افروز تا گنج نثارش کنم ای دیده فروبار

3 هر یک من و زاهد شده خرسند بکاری تا غیرت داور چه کند عاقبت کار

4 من پای تو میبوسم و او پایه ی منبر من دست بسر میزنم او دسته ی دستار

1 شب عید است بیا تا لب ساغر گیریم غم سی روزه بیک جرعه ز دل بر گیریم

2 دور ماه فلک امروز بپایان آمد وقت آنست که دور قدح از سر گیریم

3 سبحه و خرقه ی سالوس به یک سو فکنیم راه رندان قدح نوش قلندر گیریم

4 شستشویی برخ از چشمه ی حیوان جوییم بکف آیینه بر آیین سکندر گیریم

1 ابر بر طرف گلستان گوهر افشان است باز خسرو گل را مگر عزم گلستان است باز

2 باز سنبل میدمد از باغ یا باد بهار از شمیم آن خم گیسو پریشان است باز

3 طره ی سنبل پریشان زلف شاهد بی قرار خواجه در کار قرار و فکر سامان است باز

4 در خروش بلبلان مطرب غزلخوان میرسد واعظ بیچاره شاد از پند رندان است باز

1 ما بندگان نه در خور این پایه بوده ایم گوی سعادت از کرم شه ربوده ایم

2 تا دیده ایم دیده بر این در فکنده ایم تا بوده ایم جبهه بر این خاک سوده ایم

3 چشم طمع ز نیک و بد خلق بسته ایم تا دیده ی نیاز بر این در گشوده ایم

4 بی خدمتی بسفره ی نعمت نشسته ایم بی طاعتی به بستر راحت غنوده ایم

1 بدین درگه یکی را سر شکستند یکی تا اندر آید در شکستند

2 درون خانه جز بیرون در نیست اگر بستند در یا در شکستند

3 تو گر آرام جویی رام شو رام که ما را از رمیدن پر شکستند

4 چه ظلم است این خدا را کاندر این بزم مرا هم توبه هم ساغر شکستند

1 زلف بر پا فکنده از سر ناز ما گرفتار این شبان دراز

2 نظری داشت با نظر بازان لعبت شوخ و شاهد طناز

3 سپر از دیده بایدش آورد هر که از غمزه گشت تیرانداز

4 منع عاشق توان ز شاهد لیک حذر از شاهدان عاشقباز

1 ناله ها بر لب و از ناله اثرها داریم با خیال تو چه شبها چه سحرها داریم

2 بیخود و بیخبر و عاجز و مسکین و ضعیف بخر ای خواجه ببین تا چه هنرها داریم

3 از دیار دگریم آمده سوی تو، کجاست ترجمانی که بگوید چه خبرها داریم

4 یک نظر بیش بلعل تو ندیدیم و کنون روزگاریست که در دیده گهرها داریم

1 تمام عیبم و از عیب خویش بی خبرم که حسن روی تو نگذاشت عیب خود نگرم

2 همین نه بنده ی نا سودمند بی هنرم بدی و زشتی و عیب است پای تا بسرم

3 بدین بدی که منم کس مرا نداند و من از آنچه دانم دانم که باز من بترم

4 اگر به بیهنری خواندم زهی تشریف که فضل خواجه بپوشد معایب دگرم

1 از سر کوی سلامت سفری می‌باید بر سر راه ملامت گذری می‌باید

2 عشق در دعوت ما آمده ای دل بشتاب که زخون جگرش ما حضری می‌باید

3 لوح دل سر به سر از گرد هوس گشت سیاه شست‌وشویی به خود از چشم تری می‌باید

4 ترسمت سر خجل از خاک بر آری که به حشر یادگاری به رخ از خاک دری می‌باید

1 هیچ عاقل بخانه بندد نقش تا ببندد گذار سیلابش

2 از خرابی بن نشاط چه غم در شکن سقف و بر کن ابوابش

3 تا نیاید فرود بام سرای بر نتابد بحجره مهتابش

4 قصه کوتاه کن که به باشد اختصار سخن ز اطنابش