ناصح اگر بر آن رخ نیکو از نشاط اصفهانی غزل 132
1. ناصح اگر بر آن رخ نیکو نظر کند
بندد زبان زپند و سخن مختصر کند
شدی از قصه ی ما گر ملول از نشاط اصفهانی غزل 133
1. شدی از قصه ی ما گر ملول افسانه ای دیگر
وگر از ما بتنگ آمد دلت دیوانه ای دیگر
بصید ما نظر افکند شهسوار از نشاط اصفهانی غزل 134
1. بصید ما نظر افکند شهسوار دگر
بشهر ما گذر آورد شهریار دگر
باز صبح است ای ندیم آن از نشاط اصفهانی غزل 135
1. باز صبح است ای ندیم آن راح ریحانی بیار
جشن سلطانی ست می چندانکه بتوانی بیار
وقت است که تن جان شود و از نشاط اصفهانی غزل 136
1. وقت است که تن جان شود و جان همه دلدار
ای خون شده دل خانه بپرداز زاغیار
طفلی پی دیوانه زهر خانه از نشاط اصفهانی غزل 137
1. طفلی پی دیوانه زهر خانه درین شهر
یا رب چه کند یک دل دیوانه درین شهر
دل از قید دو عالم رسته از نشاط اصفهانی غزل 138
1. دل از قید دو عالم رسته خوشتر
بر آن زلف مسلسل بسته خوشتر
در چشمهٔ خضر شعلهٔ طور از نشاط اصفهانی غزل 139
1. در چشمهٔ خضر شعلهٔ طور
یا روی تو می‌نماید از دور
شکرانه ی بازوان پر زور از نشاط اصفهانی غزل 140
1. شکرانه ی بازوان پر زور
رحمی به شکستگان رنجور
عقل با عشق کی شود دمساز از نشاط اصفهانی غزل 141
1. عقل با عشق کی شود دمساز
نبرد صرفه سحر از اعجاز
زلف بر پا فکنده از سر ناز از نشاط اصفهانی غزل 142
1. زلف بر پا فکنده از سر ناز
ما گرفتار این شبان دراز
ابر بر طرف گلستان گوهر از نشاط اصفهانی غزل 143
1. ابر بر طرف گلستان گوهر افشان است باز
خسرو گل را مگر عزم گلستان است باز