ناصح اگر بر آن رخ نیکو نظر کند از نشاط غزل 132
1. ناصح اگر بر آن رخ نیکو نظر کند
بندد زبان زپند و سخن مختصر کند
شدی از قصه ی ما گر ملول افسانه ای دیگر از نشاط غزل 133
1. شدی از قصه ی ما گر ملول افسانه ای دیگر
وگر از ما بتنگ آمد دلت دیوانه ای دیگر
بصید ما نظر افکند شهسوار دگر از نشاط غزل 134
1. بصید ما نظر افکند شهسوار دگر
بشهر ما گذر آورد شهریار دگر
باز صبح است ای ندیم آن راح ریحانی بیار از نشاط غزل 135
1. باز صبح است ای ندیم آن راح ریحانی بیار
جشن سلطانی ست می چندانکه بتوانی بیار
وقت است که تن جان شود و جان همه دلدار از نشاط غزل 136
1. وقت است که تن جان شود و جان همه دلدار
ای خون شده دل خانه بپرداز زاغیار
طفلی پی دیوانه زهر خانه درین شهر از نشاط غزل 137
1. طفلی پی دیوانه زهر خانه درین شهر
یا رب چه کند یک دل دیوانه درین شهر
دل از قید دو عالم رسته خوشتر از نشاط غزل 138
1. دل از قید دو عالم رسته خوشتر
بر آن زلف مسلسل بسته خوشتر
در چشمهٔ خضر شعلهٔ طور از نشاط غزل 139
1. در چشمهٔ خضر شعلهٔ طور
یا روی تو می‌نماید از دور
شکرانه ی بازوان پر زور از نشاط غزل 140
1. شکرانه ی بازوان پر زور
رحمی به شکستگان رنجور
عقل با عشق کی شود دمساز از نشاط غزل 141
1. عقل با عشق کی شود دمساز
نبرد صرفه سحر از اعجاز
زلف بر پا فکنده از سر ناز از نشاط غزل 142
1. زلف بر پا فکنده از سر ناز
ما گرفتار این شبان دراز
ابر بر طرف گلستان گوهر افشان است باز از نشاط غزل 143
1. ابر بر طرف گلستان گوهر افشان است باز
خسرو گل را مگر عزم گلستان است باز