تا به کی این صبح و این شام از نشاط اصفهانی غزل 108
1. تا به کی این صبح و این شام مکرر بگذرد
حیف باشد عمر اگر زینسان سراسر بگذرد
عشق از اول رخنه در تن می‌کند از نشاط اصفهانی غزل 109
1. عشق از اول رخنه در تن می‌کند
خانه روشن خور ز روزن می‌کند
روزی آخر رخت از پرده عیان از نشاط اصفهانی غزل 110
1. روزی آخر رخت از پرده عیان خواهم کرد
خلق را در تو بحیرت نگران خواهم کرد
دفتر دانش سراسر سوختند از نشاط اصفهانی غزل 111
1. دفتر دانش سراسر سوختند
هر کرا حرفی ز عشق آموختند
گذری باد بر آن زلف معنبر از نشاط اصفهانی غزل 112
1. گذری باد بر آن زلف معنبر دارد
بازیارب دل آشفته چه بر سر دارد
بدین درگه یکی را سر شکستند از نشاط اصفهانی غزل 113
1. بدین درگه یکی را سر شکستند
یکی تا اندر آید در شکستند
عمر بگذشت و نماندست جز از نشاط اصفهانی غزل 114
1. عمر بگذشت و نماندست جز ایامی چند
به که با یاد کسی صبح شود شامی چند
دل از پی خطا شد و گامی خطا از نشاط اصفهانی غزل 115
1. دل از پی خطا شد و گامی خطا نکرد
جان پیرو هواشد و کامی روا نکرد
ای مبارک شب فیروز امید از نشاط اصفهانی غزل 116
1. ای مبارک شب فیروز امید
صبح شو صبح که خورشید دمید
طاعت از دست نیاید گنهی از نشاط اصفهانی غزل 117
1. طاعت از دست نیاید گنهی باید کرد
در دل دوست به هر حیله رهی باید کرد
مژده ای دل که شهنشاه جهان از نشاط اصفهانی غزل 118
1. مژده ای دل که شهنشاه جهان باز آمد
وانکه سر در قدمش سود سر افراز آمد
گر آزرده گر مبتلا می‌پسندد از نشاط اصفهانی غزل 119
1. گر آزرده گر مبتلا می‌پسندد
چه خوش‌تر از این کو به ما می‌پسندد