غزلیات در دیوان اشعار نشاط اصفهانی

1 هم سبزه سر زد از چمن و هم سمن ز شاخ ساقی بساط باده به بستان ببر ز کاخ

2 فرصت مده زکف که دوا می نمیکند این می درون شیشه و این گل فراز شاخ

3 جز با جمال دلبر و جز با مقال دوست نشتر بدیده خوشتر و سیماب در صماخ

4 یک سو امید رخت ببندد که الرحیل یک سو نیاز بار گشاید که المناخ

1 حاجتی دارم و حاشا که بگفتار آید حجت است آن که بگفتار پدیدار آید

2 سخن از پایه ی من خواست نه زانجا که تویی من بوصف تو چه گویم که سزاوار آید

3 پاس دل باید نه پاس زبان در بردوست هر چه دردل گذرد به که بگفتار آید

4 خیل شه خانه ی درویش بهم در شکند چه عجب سینه گر از مهر تو افکار آید

1 من و از خون دل پیمانه‌ای چند تو و پیمانه با بیگانه‌ای چند

2 به پیشت درد دل می‌گویم افسوس که در گوشت بود افسانه‌ای چند

3 همان به کآشنا محروم ماند که محرم شد به او بیگانه‌ای چند

4 جمال شمع ناپیدا و هرسو از او آتش به جان پروانه‌ای چند

1 من و دل را بکویی منزلی بود که در هر سو دلی با بیدلی بود

2 چرا خود عشق زینسان مشکل افتاد که آسان شد از وهر مشکلی بود

3 میان بحر ره گم کرده ای را چه سود ار رهبری بر ساحلی بود

4 دل از پیش و من از پی تابکویش شهیدی رهنمای بسملی بود

1 دل از سر کویت هوس خانه ندارد دیوانهٔ عشقت سر ویرانه ندارد

2 جز محنت و غم راه به این خانه ندارد این خانه مگر راه به میخانه ندارد

3 پیمانه چه غم گر شکند محتسب شهر مستیم از آن باده که پیمانه ندارد

4 دل را هوس الفت ما نیست ببینید دیوانه سر صحبت دیوانه ندارد

1 نه دست من همین بهر هلاکم دامنت گیرد به سد امید اگر آیی به خاکم دامنت گیرد

2 از آن ناله که می‌ترسم مرا با ذوق بیدادت چو بیند دیگری بعد از هلاکم دامنت گیرد

3 مده چاک گریبان در کف آلوده‌دامانان که دست عشق پاک از جیب چاکم دامنت گیرد

4 دهی بر باد اگر خاکم ز دامانت غباری کم که باشم من که دستی در هلاکم دامنت گیرد

1 اگر اینست غم عشق فزون خواهد شد اگر اینست دل غمزده خون خواهد شد

2 میکند زلف تو گر سلسله داری زینسان عقلها بر سر سودای جنون خواهد شد

3 جلوه ی سرو قبا پوش من ار خواهد دید زاهد از خرقه ی سالوس برون خواهد شد

4 موکب عشق جهان تا بجهان خواهد تاخت رایت عقل بیک گام نگون خواهد شد

1 دل عاشق اگر غمگین پسندند مگو با مهربانان کین پسندند

2 پی صیدد گر مرغان بقید است نه قید است آنکه بر شاهین پسندند

3 ز گلشن تا ببزم شاهش آرند گلی را در کف گلچین پسندند

4 تو با دل باش و با دین باش ناصح که ما را بیدل و بیدین پسندند

1 این نکویان که بلای دل اهل نظرند دشمن جان و دل و از دل و جان خوبترند

2 عاشقان را نتوان داد دل غمزده داد ورنه خوبان نه ستم پیشه مه بیداد گرند

3 پاک کن دل زهر آلایش و آنگه بدر آی که مقیمان در میکده صاحبنظرند

4 پای بر فرق جهان سر بکف پای حبیب تا نگویی تو که این طایفه بی پاو سرند