سایر اشعار نیر تبریزی

1 رهم نمیدهد اغیار بر سر کویش که کام دل بنگاهی ستانم از رویش

2 هزار جان و دلم دادی ایدریغ خدای که بستمی دل و جانی بهر سر مویش

1 دل چو بر عهد تو ای خسرو خوبان ستم رشتۀ الفت شیرین دهنان بگسستم

1 ز هجر از پیش یار افغان نمی‌کردم چه می‌کردم غم دل شکوه با جانان نمی‌کردم چه می‌کردم

2 اگر مردانه نقد جان خلاف رأی این و آن فدای آن شه خوبان نمی‌کردم چه می‌کردم

1 پی تیر نگاهی چند گیرم دامنت زخمی که آفت‌هاست در تأخیر و جان بر مرگ مستعجل

2 خدا را ای خدنگ غمزه تعجیلی که می‌ترسم کند صید دگر صیاد را از صید من غافل

1 هزار شانه بزلف نگار خویش کشیدم ز ازدحام دل خویش درمیانه ندیدم

2 کسان که دل بتو داده است کام خود ز تو خواهد منم که با تو به پیوستم و ز خویش بریدم

1 تا سر زلف تو در دست نسیم سحر است راز سربستۀ ما در همه عالم سمر است

2 زاهد ار طعنه بعشاق زند معذور است کار عاقل دگر و شیوۀ مجنون دگر است

1 شمیم نافه میدهد نسیم جویبارها گذشته آهوی ختن مگر ز کوهسارها

2 شنیده بوی فرودین مگر ز باد عنبرین بلب گرفته ساتکین ز لاله جو کنارها

3 اگر نه نرگس چمن کشیده بادۀ کهن چرا خزد بخویشتن چو کهنه میگسارها

4 پیام وصل گل مگر شنیده بلبل سحر که کرده باز ناله سر بدور شاخسارها

1 کشتیم زار و نکردی نگه از ناز برویم حسن عهد تو همین بود دریغا چه بگویم

1 هرزه گردی نه سزای چو تو شیرین پسر است کار رندان دگر و شیوۀ خوبان دگر است

1 ایصبا نکهت آنزلفت پریشان بمن آر ببر از مجمع عشاق پریشانی را