نقاش ازل چو نقش بندی آغاز از عمادالدین نسیمی رباعی 49
1. نقاش ازل چو نقش بندی آغاز
در عالم جان کرد، شنید این آواز
ای مانده تو بر کنار جویای وسط از عمادالدین نسیمی رباعی 50
1. ای مانده تو بر کنار جویای وسط
تا چند چو نقطه دور گردی از خط
ذاتی که عبارت است از سی و دو حرف از عمادالدین نسیمی رباعی 51
1. ذاتی که عبارت است از سی و دو حرف
عین دو جهان است چه مظروف و چه ظرف
خواهی که بیابی از همه چیز وقوف از عمادالدین نسیمی رباعی 52
1. خواهی که بیابی از همه چیز وقوف
یا در دو جهان به فضل گردی معروف
ای روی تو هفت مصحف صانع پاک از عمادالدین نسیمی رباعی 53
1. ای روی تو هفت مصحف صانع پاک
زین هفت مصور شده آن هفت افلاک
از خال و خط تو، ای بت بی خط و خال از عمادالدین نسیمی رباعی 54
1. از خال و خط تو، ای بت بی خط و خال
«از مویه شدم چو موی از ناله چو نال »
چون غنچه گل خنده زنانی، ای دل از عمادالدین نسیمی رباعی 55
1. چون غنچه گل خنده زنانی، ای دل
تو بی خبر از باد خزانی، ای دل
کی گشت مجرد از مجرد حاصل از عمادالدین نسیمی رباعی 56
1. کی گشت مجرد از مجرد حاصل
ور گشت به قول عام چون شد فاصل؟
چون من ز صفت به ذات وصلت کردم از عمادالدین نسیمی رباعی 57
1. چون من ز صفت به ذات وصلت کردم
ترک ره هفتاد و دو ملت کردم
من نور تو در جبه ازرق دیدم از عمادالدین نسیمی رباعی 58
1. من نور تو در جبه ازرق دیدم
وز نور تو چون نور تو مطلق دیدم
من مستی باده از سبو می بینم از عمادالدین نسیمی رباعی 59
1. من مستی باده از سبو می بینم
عکس رخ ساقی اندر او می بینم
من ذکر تو از مرغ چمن می شنوم از عمادالدین نسیمی رباعی 60
1. من ذکر تو از مرغ چمن می شنوم
وز لاله و سنبل و سمن می شنوم