تا باب دلم به نقطه بی بگشود از عمادالدین نسیمی رباعی 37
1. تا باب دلم به نقطه بی بگشود
سر ازل و ابد مرا روی نمود
رفتم به کنشت گبر و ترسا و یهود از عمادالدین نسیمی رباعی 38
1. رفتم به کنشت گبر و ترسا و یهود
زیرا که عبادتگه رهبان تو بود
(تا) آتش فقر بر تو داغی ننهد از عمادالدین نسیمی رباعی 39
1. (تا) آتش فقر بر تو داغی ننهد
در خانه باطنت چراغی ننهد
گر حرف به تو جمال خود بنماید از عمادالدین نسیمی رباعی 40
1. گر حرف به تو جمال خود بنماید
بر تو در گنج معرفت بگشاید
ای خلق جهان به جملگی بشتابید از عمادالدین نسیمی رباعی 41
1. ای خلق جهان به جملگی بشتابید
باشد که همه سی و دو را دریابید
ای فاتحه روی تو قرآن مجید از عمادالدین نسیمی رباعی 42
1. ای فاتحه روی تو قرآن مجید
چون روی تو دیده مصحف خوب ندید
آن سی و دو خط وجه آدم چو ندید از عمادالدین نسیمی رباعی 43
1. آن سی و دو خط وجه آدم چو ندید
شیطان، به خلاف حق سر از سجده کشید
خیاط ازل چو جامه جان ببرید از عمادالدین نسیمی رباعی 44
1. خیاط ازل چو جامه جان ببرید
بر قد سواد سین قرآن ببرید
بی درد دلی کسی به درمان نرسید از عمادالدین نسیمی رباعی 45
1. بی درد دلی کسی به درمان نرسید
بی جذبه حق کسی به رحمان نرسید
این کاسه چو کوزه نبات است نگر از عمادالدین نسیمی رباعی 46
1. این کاسه چو کوزه نبات است نگر
با خاصیت آب حیات است نگر
استاد در این کاسه چو بنمود هنر از عمادالدین نسیمی رباعی 47
1. استاد در این کاسه چو بنمود هنر
بشکست از او قیمت صد کاسه زر
خورشید سمای معرفت کرد ظهور از عمادالدین نسیمی رباعی 48
1. خورشید سمای معرفت کرد ظهور
بر اهل ظهور از ره سی و دو نور