تا باب دلم به نقطه از عمادالدین نسیمی رباعی 37
1. تا باب دلم به نقطه بی بگشود
سر ازل و ابد مرا روی نمود
...
رفتم به کنشت گبر از عمادالدین نسیمی رباعی 38
1. رفتم به کنشت گبر و ترسا و یهود
زیرا که عبادتگه رهبان تو بود
...
(تا) آتش فقر بر تو از عمادالدین نسیمی رباعی 39
1. (تا) آتش فقر بر تو داغی ننهد
در خانه باطنت چراغی ننهد
...
گر حرف به تو جمال از عمادالدین نسیمی رباعی 40
1. گر حرف به تو جمال خود بنماید
بر تو در گنج معرفت بگشاید
...
ای خلق جهان به جملگی از عمادالدین نسیمی رباعی 41
1. ای خلق جهان به جملگی بشتابید
باشد که همه سی و دو را دریابید
...
ای فاتحه روی تو قرآن از عمادالدین نسیمی رباعی 42
1. ای فاتحه روی تو قرآن مجید
چون روی تو دیده مصحف خوب ندید
...
آن سی و دو خط وجه آدم از عمادالدین نسیمی رباعی 43
1. آن سی و دو خط وجه آدم چو ندید
شیطان، به خلاف حق سر از سجده کشید
...
خیاط ازل چو جامه از عمادالدین نسیمی رباعی 44
1. خیاط ازل چو جامه جان ببرید
بر قد سواد سین قرآن ببرید
...
بی درد دلی کسی به از عمادالدین نسیمی رباعی 45
1. بی درد دلی کسی به درمان نرسید
بی جذبه حق کسی به رحمان نرسید
...
این کاسه چو کوزه از عمادالدین نسیمی رباعی 46
1. این کاسه چو کوزه نبات است نگر
با خاصیت آب حیات است نگر
...
استاد در این کاسه از عمادالدین نسیمی رباعی 47
1. استاد در این کاسه چو بنمود هنر
بشکست از او قیمت صد کاسه زر
...
خورشید سمای معرفت از عمادالدین نسیمی رباعی 48
1. خورشید سمای معرفت کرد ظهور
بر اهل ظهور از ره سی و دو نور
...