رباعیات در دیوان اشعار فارسی عمادالدین نسیمی

1 آن نقطه که نکته ای در او پنهان است آن نقطه وجود حوری و غلمان است

2 آن نقطه وجود آدم رحمان است دریاب که اصل جمله قرآن است

1 من مظهر نطق و نطق حق ذات من است در هر دو جهان صدای اصوات من است

2 از صبح ازل هر آنچه تا شام ابد آید به وجود و هست ذرات من است

1 طوف سر کوی یار طاعات من است اوصاف جمال او مناجات من است

2 در من نگرد کسی که او را طلبد کایینه ذات و صفتش ذات من است

1 آنم که خدای محض در پشت من است وین قوت کاینات در مشت من است

2 منزل که قمر دارد و فرقان که رسول اندر عدد حرف ده انگشت من است

1 آنم که جهان چو حلقه در مشت من است وین قوت حق ز پشتی پشت من است

2 کونین و مکان و هر چه در عالم هست در قبضه قدرت یک انگشت من است

1 ذرات جهان روشن از انوار من است عالم همه پرشور ز اقرار من است

2 تورات و زبور و صحف و فرقان انجیل این جمله نمونه ای ز اسرار من است

1 آیینه جم عبارت از روی من است «والیل اذا» کنایت از موی من است

2 گر عارف سر قاب قوسین شدی می دان که دو حرف نون ابروی من است

1 الله ز حال بندگان آگاه است پیغمبر مات رهنمای راه است

2 بیزارم از آن دین که در او منسوخ است دین دین محمد رسول الله است

1 هر وصف که در شان کلام الله است خاصیت او تمام بسم الله است

2 آن نقطه که آن در بی بسم الله است آن خال رخ علی ولی الله است

1 در قاعده شریعت آگاه نبی است در مرتبه حقیقت الله نبی است

2 بر تخت وجود آسمان توحید هم شاه ولی آمد و هم ماه نبی است