رباعیات در دیوان اشعار فارسی عمادالدین نسیمی

1 واقف به خدا ز بی وقوفی نشوی عارف به حق از طریق صوفی نشوی

2 اسرار خدا بر تو نگردد روشن تا در ره جستجو حروفی نشوی

1 من ذکر تو از مرغ چمن می شنوم وز لاله و سنبل و سمن می شنوم

2 تسبیح تو از زبان هر موجودی من می گویم مدام و من می شنوم

1 الله ز حال بندگان آگاه است پیغمبر مات رهنمای راه است

2 بیزارم از آن دین که در او منسوخ است دین دین محمد رسول الله است

1 از عین علی عین همه پیدا شد وز لام علی لب همه گویا شد

2 از یای علی یدین خلق بیضا شد آن کس که علی شناخت او دانا شد

1 چون هستی ما ز کاف و نون پیدا شد ماهیت کاف و نون عین ما شد

2 او را چو مظاهر صفات اشیا بود اشیا همه او و او همه اشیا شد

1 آنم که جهان چو حلقه در مشت من است وین قوت حق ز پشتی پشت من است

2 کونین و مکان و هر چه در عالم هست در قبضه قدرت یک انگشت من است

1 موصوف صفات قل هو الله علی است در عالم معرفت شهنشاه علی است

2 آن نقطه کل که جزو از او پیدا شد والله که آن علی است بالله علی است

1 در دایره وجود موجود علی است و اندر دو جهان مقصد و مقصود علی است

2 گر خانه اعتقاد ویران نشدی من فاش بگفتمی که معبود علی است

1 خاصیت آن که در کلام ازلی است در فاتحه دان که جمله «بسم » جلی است

2 در بسم هر آنچه هست در بی است پیدا وان ها همه در نقطه و آن نقطه علی است

1 آن سی و دو خط وجه آدم چو ندید شیطان، به خلاف حق سر از سجده کشید

2 آن کس که به حق بدید امام ملکوت از قوت حرف و صوت او گفت و شنید