در کوی خرابات مناجات از عمادالدین نسیمی غزل 84
1. در کوی خرابات مناجات توان کرد
در طور لقا عیش خرابات توان کرد
...
از تو خوبی طمع مهر و از عمادالدین نسیمی غزل 85
1. از تو خوبی طمع مهر و وفا نتوان کرد
گله با وصل گل از خار جفا نتوان کرد
...
قاصدی کو تا به جان پیغام از عمادالدین نسیمی غزل 86
1. قاصدی کو تا به جان پیغام دلدار آورد
یا هوایی کز نسیم طره یار آورد
...
دل از عشق پری‌رویان از عمادالدین نسیمی غزل 87
1. دل از عشق پری‌رویان دل من برنمی‌گیرد
مده پند من ای ناصح که با من درنمی‌گیرد
...
گر سعادت نظری بر من از عمادالدین نسیمی غزل 88
1. گر سعادت نظری بر من زار اندازد
بر سرم سایه سرو قد یار اندازد
...
دلم ز مهر تو آن دم چو از عمادالدین نسیمی غزل 89
1. دلم ز مهر تو آن دم چو صبح دم می زد
که آفتاب رخت در قدم علم می زد
...
مشتاق گل از سرزنش خار از عمادالدین نسیمی غزل 90
1. مشتاق گل از سرزنش خار نترسد
جویان رخ یار ز اغیار نترسد
...
بر دلم هردم جفای بی‌وفایی از عمادالدین نسیمی غزل 91
1. بر دلم هردم جفای بی‌وفایی می‌رسد
وه که بر جان من از هر سو بلایی می‌رسد
...
ز تو چشم وفا داریم و از عمادالدین نسیمی غزل 92
1. ز تو چشم وفا داریم و هیهات این کجا باشد
تمنای محال است این که خوبان را وفا باشد
...
اگر گویم که مهر و مه، از عمادالدین نسیمی غزل 93
1. اگر گویم که مهر و مه، ز رخسارت حیا باشد
وگر گویم که انسانی، مرا شرم از خدا باشد
...
مست شراب عشقش بی باده از عمادالدین نسیمی غزل 94
1. مست شراب عشقش بی باده مست باشد
بی باده مست یعنی مست الست باشد
...
شب قدر بی قراران سر از عمادالدین نسیمی غزل 95
1. شب قدر بی قراران سر زلف یار باشد
مه عید نیکبختان رخ آن نگار باشد
...