غزلیات در دیوان اشعار فارسی عمادالدین نسیمی

1 ای ماه من چرا ستم از سر گرفته ای وز من چه دیده ای که نظر برگرفته ای

2 ای زلف یار من! چه همایی که روز و شب بر فرق آفتاب رخش پر گرفته ای

3 ای شمع جان گداز! که با گریه ای و سوز معلوم شد کز آتش دل درگرفته ای

4 با زاهدان صومعه اسرار می مگوی ای رند حق شناس! که ساغر گرفته ای

1 ز سودای سر زلفش سرم دنگ است و سودایی بیا ای دنگه سر صوفی! ببین تا در چه سودایی

2 تو دنگ باده و بنگی نه از عشق خدا دنگی از آن پیوسته دلتنگی به غفلت عمر فرسایی

3 تو را سودای سیم و زر، مرا آن سرو سیمین بر اسیر و مبتلا کرده ربوده عقل و دانایی

4 جهان از فتنه حسنش پرآشوب است و پرغوغا چرا زین فتنه ای غافل چرا در جنگ و غوغایی

1 دویی شرک است از آن بگذر، موحد باش و یکتا شو وجود ما سوی الله را به لا بگذار و الا شو

2 سر توحید اگر داری چو یکرنگان سودایی درآ در حلقه زلفش ز یکرنگان سودا شو

3 مسیح از نفخه آدم مصور گشت و دم دم شد تو گر می خواهی آن دم را، بیا و همدم ما شو

4 رخ و زلف و خط و خالش کلام ایزدی می دان اگر تفسیر می خواهی امین سر اسما شو

1 با غیر مگو حالم، کاغیار نداند به پروانه آن شمعم، گر نار نداند به

2 از جام می باقی، یعنی لب آن ساقی مستم، اگر این معنی هشیار نداند به

3 با غیر نمی گویم سر سخن عشقت گر شرح رموز غیب اغیار نداند به

4 سهل است سر خود را بر دار زدن، لیکن اسرار سر عارف گر دار نداند به

1 ماییم دل ز عالم بر زلف یار بسته از دست پرنگارش دل در نگار بسته

2 سودای چشم مستش در جان و دل نشسته در خاطر از خیالش فکر خمار بسته

3 باشد ز حسن و زلفش پای صبا گشاده از مشک رو سیه شد راه تتار بسته

4 ای پرده ای ز سنبل بر یاسمن کشیده وی برقعی ز ریحان بر لاله زار بسته

1 عاقل دانا بیاب آیت سحر مبین چشم خرد باز کن در رخ یارم ببین

2 مصحف حق روی اوست حبل متین موی اوست بیخرد و گمره است هر که نداند چنین

3 کیش من و دین من روز جزا این بود کافر بیدین بود هر که ندارد یقین

4 خط رخت بی گمان خامه ایزد نوشت هست یقینم درست، نیست گمانم در این

1 باز آمد آن خورشید جان در رخ نقاب انداخته وز عنبر تر برقعی بر آفتاب انداخته

2 شیرین لب جان پرورش بشکسته بازار شکر سودای چشمش مستی ای اندر شراب انداخته

3 ای سنبلت روز مرا از چهره چون شب ساخته وی غمزه ات بخت مرا در دیده خواب انداخته

4 تا دیده صورتگران حیران بماند در رخت هست از خیالت نقش ها در خاک و آب انداخته

1 جام شراب و ساقی زیبا و بانگ نی یحیی العظام و هی رمیم بفضل حی

2 از زهد باریا چو نشد کار ما تمام ماییم بعد از این و خرابات و جام می

3 مطرب بیا و نغمه مستانه ساز کن چون کار عشق نیست بجز های و هوی و هی

4 خورشید عشق پرده ز رخسار برگرفت ظل ظلیل عشق ز تشویق گشت طی

1 فضل حق می‌دهدم هردم از این می جامی که ندارد چو ابد مستی او انجامی

2 شرح اسرار تجلی تو ز فرعون مپرس کآتش انی اناالله نداند خامی

3 صبح و شامم همه با زلف و رخت می گردد کو مبارک تر از این صبح و نکوتر شامی

4 دور حسنش ابدی گشت و نباشد من بعد خالی از مهر رخش در همه دور ایامی

1 گوهر دریای وحدت آدم است، ای آدمی گر چو آدم سر اسما را بدانی آدمی

2 زنده باقی شو، ای سی و دو نطق لایزال حاکم نطقی و نطق عیسی صاحب دمی

3 گر ببینی صورت خود را به چشم معرفت روشنت گردد که هم جمشید و هم جامی جمی

4 جان اگر خوانم تو را، باشد بدین معنی درست کز سر تحقیق می دانم که جان عالمی