گشودم در ازل مصحف، از عمادالدین نسیمی غزل 108
1. گشودم در ازل مصحف، رخ یارم به فال آمد
زهی فالی که تفسیرش همه حسن و جمال آمد
...
چنین که چهره خوب تو از عمادالدین نسیمی غزل 109
1. چنین که چهره خوب تو دلبری داند
نه حسن حور و نه رخساره پری داند
...
دل زار از تو بیزاری از عمادالدین نسیمی غزل 110
1. دل زار از تو بیزاری تواند کرد، نتواند
اسیر عشق، می یاری تواند کرد، نتواند
...
عارفان از دو جهان از عمادالدین نسیمی غزل 111
1. عارفان از دو جهان صحبت جانان طلبند
تنگ چشمان گدا ملک سلیمان طلبند
...
تقلید روان از ره توحید از عمادالدین نسیمی غزل 112
1. تقلید روان از ره توحید بعیدند
زان است که هرگز به حقیقت نرسیدند
...
آنان که به تقلید مجرد از عمادالدین نسیمی غزل 113
1. آنان که به تقلید مجرد گرویدند
دورند ز حق، زان به حقیقت نرسیدند
...
عشاق، هوای رخ زیبای از عمادالدین نسیمی غزل 114
1. عشاق، هوای رخ زیبای تو دارند
زانروی چو منصور همه بر سر دارند
...
کیست که از ره کرم حاجت از عمادالدین نسیمی غزل 115
1. کیست که از ره کرم حاجت ما روا کند
واقف حال ما شود، چاره کار ما کند
...
تشبیه رویت آن که به از عمادالدین نسیمی غزل 116
1. تشبیه رویت آن که به گل یاسمن کند
چشم از رخت بگو به گل و یاسمن کند
...
دل فغان از جورت ای از عمادالدین نسیمی غزل 117
1. دل فغان از جورت ای جان حاش لله چون کند؟
بنده داد از دست سلطان حاش لله چون کند؟
...
یار ما صاحب حسن است از عمادالدین نسیمی غزل 118
1. یار ما صاحب حسن است جفا چون نکند
می کند، خوب، جفا دلبر ما، چون نکند
...
چشمی که جز مطالعه از عمادالدین نسیمی غزل 119
1. چشمی که جز مطالعه روی او کند
آن به که بر جهان در منظر فرو کند
...