قبله عشاق عارف صورت از عمادالدین نسیمی غزل 131
1. قبله عشاق عارف صورت رحمان بود
جان و دل در عشق جانان باختن خوب آن بود
...
آمد از کتم عدم این از عمادالدین نسیمی غزل 132
1. آمد از کتم عدم این نطفه در ملک وجود
در لباس آدم آمد کرد خود را خود سجود
...
بازآ که بی رویت شدم از عمادالدین نسیمی غزل 133
1. بازآ که بی رویت شدم سیر از جهان و جان خود
یارب مبادا هیچ جان دور از بر جانان خود
...
نیستم یک دم ز عشقت از عمادالدین نسیمی غزل 134
1. نیستم یک دم ز عشقت ای صنم پروای خود
رحمتی کن رحمتی بر عاشق شیدای خود
...
آفتاب روی یار از مطلع از عمادالدین نسیمی غزل 135
1. آفتاب روی یار از مطلع جان رخ نمود
یا مه من از شب زلف پریشان رخ نمود
...
گر ماه من شبی چون تابان از عمادالدین نسیمی غزل 136
1. گر ماه من شبی چون تابان قمر برآید
باشد سر زوالش خورشید اگر برآید
...
شبی که ماه من از مطلع از عمادالدین نسیمی غزل 137
1. شبی که ماه من از مطلع جمال برآید
مه تمام ببینی که با کمال برآید
...
به جان وصل تو می‌خواهم از عمادالدین نسیمی غزل 138
1. به جان وصل تو می‌خواهم ولیکن برنمی‌آید
به دست عاشق این دولت به جان و سر نمی‌آید
...
مقام عشق مهرویان از عمادالدین نسیمی غزل 139
1. مقام عشق مهرویان دل پردرد می‌باید
دل پردرد جانبازان ز هستی فرد می‌باید
...
مرا خون هست از چشمم، از عمادالدین نسیمی غزل 140
1. مرا خون هست از چشمم، می و ساغر نمی‌باید
چنین مخمور و مستی را مِیِ دیگر نمی‌باید
...
بیا که بی تو مرا این از عمادالدین نسیمی غزل 141
1. بیا که بی تو مرا این جهان نمی باید
بجز وصال تو ما را جنان نمی باید
...
آن کو نظر به روی تو از عمادالدین نسیمی غزل 142
1. آن کو نظر به روی تو کرد و خدا ندید
محروم شد زجنت و حور و لقا ندید
...