نندیشم از کسی که به نادانی از قبادیانی قصیده 82
1. نندیشم از کسی که به نادانی
با من رسن ز کینه کشان دارد
مردم سفله به سان گرسنه گربه از قبادیانی قصیده 83
1. مردم سفله به سان گرسنه گربه
گاه بنالد به زار و گاه بخرد
این دهر باشگونه چو بستیزد از قبادیانی قصیده 84
1. این دهر باشگونه چو بستیزد
شیر ژیان به‌دام درآویزد
چو تنها بوی گربه‌ات مونس آید از قبادیانی قصیده 85
1. چو تنها بوی گربه‌ات مونس آید
به ویران درون جغد مسعود باشد
ز بند آز به جز عاقلان نرسته‌ستند از قبادیانی قصیده 86
1. ز بند آز به جز عاقلان نرسته‌ستند
دگر به تیغ طمع حلق خویش خسته‌ستند
از بهر چه این خر رمه بی‌بند و فسارند؟ از قبادیانی قصیده 87
1. از بهر چه این خر رمه بی‌بند و فسارند؟
یک ذره نسنجند اگر بیست هزارند
وعدهٔ این چرخ همه باد بود از قبادیانی قصیده 88
1. وعدهٔ این چرخ همه باد بود
وعده رطب کرد و فرستاد تود
فرو مایه چون سیر خورده بباشد از قبادیانی قصیده 89
1. فرو مایه چون سیر خورده بباشد
همه عیب جوید همه شر کاود
گویمت چگونه شود زنده کو هلاک شود: از قبادیانی قصیده 90
1. گویمت چگونه شود زنده کو هلاک شود:
آب باز آب شود خاک باز خاک شود
بر دشمنی دشمنت چو دیدی از قبادیانی قصیده 91
1. بر دشمنی دشمنت چو دیدی
فعلش، نه نشان و نه داغ باید
بر ره مکر و حسد مپوی ازیراک از قبادیانی قصیده 92
1. بر ره مکر و حسد مپوی ازیراک
هر که به راه حسد رود بتر آید
نبینی بر درخت این جهان بار از قبادیانی قصیده 93
1. نبینی بر درخت این جهان بار
مگر هشیار مرد، ای مرد هشیار