آن کن ای جویای از ناصرخسرو قبادیانی قصیده 59
1. آن کن ای جویای حکمت کاهل حکمت آن کنند
تا بدان دشوارها بر خویشتن آسان کنند
...
در این مقام اگر از ناصرخسرو قبادیانی قصیده 60
1. در این مقام اگر می مقام باید کرد
بکار خویش نکوتر قیام باید کرد
...
چند گوئی که؟ چو از ناصرخسرو قبادیانی قصیده 61
1. چند گوئی که؟ چو ایام بهار آید
گل بیاراید و بادام به بار آید
...
در درج سخن بگشای از ناصرخسرو قبادیانی قصیده 62
1. در درج سخن بگشای بر پند
غزل را در به دست زهد در بند
...
آزردن ما زمانه از ناصرخسرو قبادیانی قصیده 63
1. آزردن ما زمانه خو دارد
مازار ازو گرت بیازارد
...
خردمند را می چه از ناصرخسرو قبادیانی قصیده 64
1. خردمند را می چه گوید خرد؟
چه گویدش؟ گوید «حذر کن ز بد»
...
کسی که قصد ز عالم از ناصرخسرو قبادیانی قصیده 65
1. کسی که قصد ز عالم به خواب و خور دارد
اگر چه چهره‌ش خوب است طبع خر دارد
...
خوب یکی نکته یادم از ناصرخسرو قبادیانی قصیده 66
1. خوب یکی نکته یادم است زاستاد
گفت «نگشت آفریده چیز به از داد»
...
جان و خرد رونده از ناصرخسرو قبادیانی قصیده 67
1. جان و خرد رونده بر این چرخ اخضرند
یا هردوان نهفته در این گوی اغبرند؟
...
بالای هفت چرخ از ناصرخسرو قبادیانی قصیده 68
1. بالای هفت چرخ مدور دو گوهرند
کز نور هر دو عالم و آدم منورند
...
چند گردی گردم از ناصرخسرو قبادیانی قصیده 69
1. چند گردی گردم ای خیمهٔ بلند؟
چند تازی روز و شب همچون نوند؟
...