هر که گوید که چرخ از ناصرخسرو قبادیانی قصیده 35
1. هر که گوید که چرخ بی‌کار است
پیش جانش ز جهل دیوار است
آن بی تن و جان چیست از ناصرخسرو قبادیانی قصیده 36
1. آن بی تن و جان چیست کو روان است؟
که شنید روانی که بی‌روان است؟
بلی، بی‌گمان از ناصرخسرو قبادیانی قصیده 37
1. بلی، بی‌گمان این جهان چون گیاست
جز این مردمان را گمانی خطاست
جز جفا با اهل دانش از ناصرخسرو قبادیانی قصیده 38
1. جز جفا با اهل دانش مر فلک را کار نیست
زانکه دانا را سوی نادان بسی مقدار نیست
ای به خور مشغول از ناصرخسرو قبادیانی قصیده 39
1. ای به خور مشغول دایم چون نبات
چیست نزد تو خبر زین دایرات؟
این تخت سخت گنبد از ناصرخسرو قبادیانی قصیده 40
1. این تخت سخت گنبد گردان سرای ماست
یا خود یکی بلند و بی‌آسایش آسیاست
جهانا چون دگر از ناصرخسرو قبادیانی قصیده 41
1. جهانا چون دگر شد حال و سانت؟
دگر گشتی چو دیگر شد زمانت!
ای خردمند نگه از ناصرخسرو قبادیانی قصیده 42
1. ای خردمند نگه کن که جهان برگذر است
چشم بیناست همانا اگرت گوش کر است
اگر بزرگی و جاه از ناصرخسرو قبادیانی قصیده 43
1. اگر بزرگی و جاه و جلال در درم است
ز کردگار بر آن مرد کم درم ستم است
گویند عقابی به از ناصرخسرو قبادیانی قصیده 44
1. گویند عقابی به در شهری برخاست
وز بهر طمع پر به پرواز بیاراست
هر چه دور از خرد از ناصرخسرو قبادیانی قصیده 45
1. هر چه دور از خرد همه بند است
این سخن مایهٔ خردمند است
سفله جهان، ای از ناصرخسرو قبادیانی قصیده 46
1. سفله جهان، ای پسر، چو چشمه شور است
چشمهٔ شور از در نفایه ستور است