خواهی که نیاری از ناصرخسرو قبادیانی قصیده 12
1. خواهی که نیاری به سوی خویش زیان را
از گفتن ناخوب نگه‌دار زبان را
خداوندی که در از ناصرخسرو قبادیانی قصیده 13
1. خداوندی که در وحدت قدیم است از همه اشیا
نه اندر وحدتش کثرت، نه محدث زین همه تنها
ای کرده قال و قیل از ناصرخسرو قبادیانی قصیده 14
1. ای کرده قال و قیل تو را شیدا
هیچ از خبر شدت به عیان پیدا؟
ای پیر، نگه کن از ناصرخسرو قبادیانی قصیده 15
1. ای پیر، نگه کن که چرخ برنا
پیمود بسی روزگار برما
آن چیست یکی دختر از ناصرخسرو قبادیانی قصیده 16
1. آن چیست یکی دختر دوشیزهٔ زیبا
از بوی و مزه چون شکر و عنبر سارا
به چه ماند جهان از ناصرخسرو قبادیانی قصیده 17
1. به چه ماند جهان مگر به سراب
سپس او تو چون دوی به شتاب؟
بر من بیچاره گشت از ناصرخسرو قبادیانی قصیده 18
1. بر من بیچاره گشت سال و ماه و روز و شب
کارها کردند بس نغز و عجب چون بلعجب
ای شب تازان چو از ناصرخسرو قبادیانی قصیده 19
1. ای شب تازان چو ز هجران طناب
علت خوابی و تو را نیست خواب
ای روا کرده فریبنده از ناصرخسرو قبادیانی قصیده 20
1. ای روا کرده فریبنده جهان بر تو فریب،
مر تو را خوانده و خود روی نهاده به نشیب
ای آنکه جز طرب از ناصرخسرو قبادیانی قصیده 21
1. ای آنکه جز طرب نه همی بینمت طلب
گر مردمی ستور مشو، مردمی طلب
این جهان خواب از ناصرخسرو قبادیانی قصیده 22
1. این جهان خواب است، خواب، ای پور باب
شاد چون باشی بدین آشفته خواب؟
ای غریب آب غریبی از ناصرخسرو قبادیانی قصیده 23
1. ای غریب آب غریبی ز تو بربود شباب
وز غم غربت از سرت بپرید غراب