ای ذات تو ناشده مصور از قبادیانی قصیده 105
1. ای ذات تو ناشده مصور
اثبات تو عقل کرده باور
بنالم به تو ای علیم قدیر از قبادیانی قصیده 106
1. بنالم به تو ای علیم قدیر
از اهل خراسان صغیر و کبیر
ای حجت بسیار سخن، دفتر پیش آر از قبادیانی قصیده 107
1. ای حجت بسیار سخن، دفتر پیش آر
وز نوک قلم در سخنهات فروبار
ای خردمند و هنر پیشه و بیدار و بصیر از قبادیانی قصیده 108
1. ای خردمند و هنر پیشه و بیدار و بصیر
کیست از خلق به نزدیک تو هشیار، و خطیر
ای یار سرود و آب انگور از قبادیانی قصیده 109
1. ای یار سرود و آب انگور
نه یار منی به حق والطور
هشیار باش و خفته مرو تیز بر ستور از قبادیانی قصیده 110
1. هشیار باش و خفته مرو تیز بر ستور
تا نوفتد ستور تو ناگه به جر و لور
برآمد سپاه بخار از بحار از قبادیانی قصیده 111
1. برآمد سپاه بخار از بحار
سوارانش پر در کرده کنار
نگه کن زده صف دو انبوه لشکر از قبادیانی قصیده 112
1. نگه کن زده صف دو انبوه لشکر
یکی را یکی ایستاده برابر
پند بدادمت من، ای پور، پار از قبادیانی قصیده 113
1. پند بدادمت من، ای پور، پار
چون بگزیدی تو بر آن نور نار؟
نشنوده‌ای که دید یکی زیرک از قبادیانی قصیده 114
1. نشنوده‌ای که دید یکی زیرک
زردآلوی فگنده به کو اندر
ای کهن گشته تن و دیده بسی نعمت و ناز از قبادیانی قصیده 115
1. ای کهن گشته تن و دیده بسی نعمت و ناز
روز ناز تو گذشته‌است بدو نیز مناز
ای تو را آروزی نعمت و ناز از قبادیانی قصیده 116
1. ای تو را آروزی نعمت و ناز
آز کرده عنان اسپ نیاز