قصاید در دیوان اشعار ناصرخسرو قبادیانی

1 ای حجت بسیار سخن، دفتر پیش آر وز نوک قلم در سخنهات فروبار

2 هر چند که بسیار و دراز است سخنهات چون خوب و خوش است آن نه دراز است نه بسیار

3 شاهی که عطاهاش گران است ستوده‌است هر چند شوی زیر عطاهاش گران‌بار

4 نو کن سخنی را که کهن شد به معانی چون خاک کهن را به بهار ابر گهربار

1 ای خردمند و هنر پیشه و بیدار و بصیر کیست از خلق به نزدیک تو هشیار، و خطیر

2 گر خطیر آن بودی که‌ش دل و بازوی قوی است شیر بایستی بر خلق جهان جمله امیر

3 ور به مال اندر بودی هنر و فضل و خطر کوه شغنان ملکی بودی بیدار و بصیر

4 ور به خوبی در بودی خطر و بخت بلند سرو سالار جهان بودی خورشید منیر

1 ای یار سرود و آب انگور نه یار منی به حق والطور

2 معزول شده است جان ز هرچه داده است بر آنت دهر منشور

3 می گوی محال ز آنکه خفته باشد به محال و هزل معذور

4 نگشاید نیز چشم و گوشم رنگ قدح و ترنگ طنبور

1 هشیار باش و خفته مرو تیز بر ستور تا نوفتد ستور تو ناگه به جر و لور

2 موری تو و فلک به مثل زنده پیل مست دارد هگرز طاقت با پیل مست، مور؟

3 شور است آب او ننشاندت تشنگی گر نیستی ستور مخور آب تلخ و شور

4 بیدار شو زخواب، سوی مردمی گرای یکبارگی مخسپ همه عمر بر ستور

1 برآمد سپاه بخار از بحار سوارانش پر در کرده کنار

2 رخ سبز صحرا بخندید خوش چو بر وی سیاه ابر بگریست زار

3 گل سرخ بر سر نهاد و ببست عقیقین کلاه و پرندین ازار

4 بدرید بر تن سلب مشک بید زجور زمستان به پیش بهار

1 نگه کن زده صف دو انبوه لشکر یکی را یکی ایستاده برابر

2 نه آن جای این را نه این جای آن را بگردند هردو به هردو صف اندر

3 به دو سوی صف دو برادر مبارز ابا هر یکی پنج فرزند در خور

4 رسولی شغب کو میان دو صف‌شان دوان زین برادر سوی آن برادر

1 پند بدادمت من، ای پور، پار چون بگزیدی تو بر آن نور نار؟

2 غره مشو گر چه نیابد همی بی تو نه بهرام و نه شاپور پار

3 پشت گران‌بار تو اکنون شده‌است کامدت از بلخ و نشابور بار

4 خانهٔ معموری و مار است جهل مار درین خانهٔ معمور مار

1 نشنوده‌ای که دید یکی زیرک زردآلوی فگنده به کو اندر

2 چو یافتش مزه ترش و ناخوش وان مغز تلخ باز بدو اندر

3 گفتا که «هر چه بود به دلت اندر رنگت همی نمود به رو اندر»

1 ای کهن گشته تن و دیده بسی نعمت و ناز روز ناز تو گذشته‌است بدو نیز مناز

2 ناز دنیا گذرنده است و تو را گر بهشی سزد ار هیچ نباشد به چنین ناز نیاز

3 گر بدان ناز تو را باز نیاز است امروز آن تو را تخم نیاز ابدی بود نه ناز

4 از آن ناز گذشته بگرفته است تو را بند آن ناز تو را چیست مگر مایهٔ آز؟

1 ای تو را آروزی نعمت و ناز آز کرده عنان اسپ نیاز

2 عمرت از تو گریزد از پس آز تو همی تاز در نشیب و فراز

3 بر در بخت بد فرود آید هر که گیرد عنان مرکبش آز

4 چونکه سوی حصار خرسندی نستانی ز شاه آز جواز؟