به راه دین نبی از ناصرخسرو قبادیانی قصیده 151
1. به راه دین نبی رفت ازان نمی‌یاریم
که راه با خطر و ما ضعیف و بی‌یاریم
بسی رفتم پس آز از ناصرخسرو قبادیانی قصیده 152
1. بسی رفتم پس آز اندر این پیروزه گون پشکم
کم آمد عمر و نامد مایه آز و آرزو را کم
گر مستمند و با از ناصرخسرو قبادیانی قصیده 153
1. گر مستمند و با دل غمگینم
خیره مکن ملامت چندینم
دل ز افتعال اهل از ناصرخسرو قبادیانی قصیده 154
1. دل ز افتعال اهل زمانه ملا شدم
زایشان به قول و فعل ازیرا جدا شدم
از بهر چه این از ناصرخسرو قبادیانی قصیده 155
1. از بهر چه این کبود طارم
پر گرد شده است باز و مغتم؟
ای بار خدای و از ناصرخسرو قبادیانی قصیده 156
1. ای بار خدای و کردگارم
من فضل تو را سپاس دارم
ای شسته سر و روی از ناصرخسرو قبادیانی قصیده 157
1. ای شسته سر و روی به آب زمزم
حج کرده چومردان و گشته بی‌غم
ای عجب ار دشمن از ناصرخسرو قبادیانی قصیده 158
1. ای عجب ار دشمن من خود منم
خیره گله چون کنم از دشمنم؟
پانزده سال برآمد از ناصرخسرو قبادیانی قصیده 159
1. پانزده سال برآمد که به یمگانم
چون و از بهر چه؟ زیرا که به زندانم
این چه خلق و چه از ناصرخسرو قبادیانی قصیده 160
1. این چه خلق و چه جهان است، ای کریم؟
کز تو کس ر امی نبینم شرم و بیم
از من برمید غمگسارم از ناصرخسرو قبادیانی قصیده 161
1. از من برمید غمگسارم
چون دید ضعیف و خنگ‌سارم
من چو نادانان از ناصرخسرو قبادیانی قصیده 162
1. من چو نادانان بر درد جوانی ننوم
که در این درد نه من باز پسینم نه نوم