ساده مردی بود از اهل سداد از نراقی مثنوی طاقدیس 71
1. ساده مردی بود از اهل سداد
بود او از صوفیان نیک اعتقاد
وان دگر خود را فقیه شهر خواند از نراقی مثنوی طاقدیس 72
1. وان دگر خود را فقیه شهر خواند
حکم برمال و دماء خلق راند
گفت عارف در جواب جفت خویش از نراقی مثنوی طاقدیس 73
1. گفت عارف در جواب جفت خویش
کی تو مغرور خیالات پریش
ماند حیران اندر آن صحرا فرید از نراقی مثنوی طاقدیس 74
1. ماند حیران اندر آن صحرا فرید
گفت ناگاهان شترمرغی پدید
صوفیان را حلقه ای در ذکر بود از نراقی مثنوی طاقدیس 75
1. صوفیان را حلقه ای در ذکر بود
کارشان در حلقه ذکر و فکر بود
مرد و زن را چون سخن اینجا رسید از نراقی مثنوی طاقدیس 76
1. مرد و زن را چون سخن اینجا رسید
مخلصی مرد از جواب زن ندید
بود لقمان نیکبختی را رفیق از نراقی مثنوی طاقدیس 77
1. بود لقمان نیکبختی را رفیق
خدمتش را ملتزم در هر طریق
کدخدای خانه دادش یک دو نان از نراقی مثنوی طاقدیس 78
1. کدخدای خانه دادش یک دو نان
نانها بگرفت و چابک شد روان
بر لب بامی یکی عاشق نشست از نراقی مثنوی طاقدیس 79
1. بر لب بامی یکی عاشق نشست
دیده بر دیدار آن معشوق بست
بانگ زد کی رو سیاهان عنود از نراقی مثنوی طاقدیس 80
1. بانگ زد کی رو سیاهان عنود
زد گریبان چاک و رخساره شخود
تا بگویم باقی احوال شاه از نراقی مثنوی طاقدیس 81
1. تا بگویم باقی احوال شاه
با گروه کودکان در عرض راه
جمله شاگردانش اندر حاشیه از نراقی مثنوی طاقدیس 82
1. جمله شاگردانش اندر حاشیه
بود او چوپان و ایشان ماشیه