مثنوی طاقدیس ملا احمد نراقی

1 ناقه راند روز و شب با صد شعف تا فرات و فاخریات نجف

2 ساربانا خاطر ما شاد کن ساز راه کوفه و بغداد کن

3 سامری گشتم ز شوق سامره کو رفیقی تا بسازم ساز ره

4 سامره جان باشد و تن این جهان گشته جان این جهان آنجا نهان

1 شغل او تحصیل آب و نان تو کار این ترتیب قوت جان تو

2 او تورا آرد به این ماتمکده سازدت همخانه ی دیو و دده

3 این رها از دیو و دد سازد تورا هم برون زین لجه اندازد تورا

4 تا سرای خاص سلطانت برد تا به خلوتگاه جانانت برد

1 روزه را شبها به آب افطار کرد شکر کرد و سجده ی جبار کرد

2 روز دیگر باز نامد راتبه آمدش زان خاطبه بل عاطبه

3 گفتش آخر تا کی ای مرد سلیم چون زنانی در پس پرده مقیم

4 خانه را بهر زنان آراستند مرد را در کوه و صحرا خواستند

1 علم تو جانا بجز تصویر نیست خود ببین تصویر جز تأثیر چیست

2 خود خیالت می توراشد صورتی سازد آن را بهر فهمت آلتی

3 خود توراشیده کجا یزدان بود خاک عالم بر سر نادان بود

4 غیر صورت نیست فهمت ای ظریف چیست صورت غیر مخلوقی ضعیف

1 گفت عارف در جواب جفت خویش کی تو مغرور خیالات پریش

2 سعی کسب انبیا و مرسلین آنچه گفتی جمله حق است و یقین

3 لیک در آن سعی و کسب اجتهاد نی سبب کارد نه مطلب نی وراد

4 آنکه آب از هیبتش خشک ایستاد کی شتابی می نمود از بهر زاد

1 جمله شاگردانش اندر حاشیه بود او چوپان و ایشان ماشیه

2 از در آمد ناگهان باکش و فش یک هیولایی موقر شیخ وش

3 بر سرش عمامه ای چون گرز سام در برش هم جبه ای کافور فام

4 آمد از در چست و بر مسند نشست رنگ از روی مدرس رخت بست

1 گفت چون شرع شریف استی کنون پای خود را من کشم ای ذوفنون

2 هرکه را شرع شریف آمد لقب پاکشیدن پیش او باشد ادب

3 کاشکی زین پیشتر گفتی سخن وارهانیدمان ز قید هر محن

4 این زبان آمد دلت را ترجمان چونکه دل نادان بود مگشا زبان

1 تا بگویم باقی احوال شاه با گروه کودکان در عرض راه

2 زانکه اصحابند در مسجد غمین چشم اندر راه خیرالمرسلین

3 مخلصی جوزانکه اصحاب رسول منتظر بنشسته در مسجد ملول

4 چون خرید آن شاه عالم خویش را دامنش از چنگ طفلان شد رها

1 گو به زن آخر چه گفت آن مؤتمن گفت قرآن می نفهمی دم مزن

2 گرچه سعی و کسب آمد در کتاب هم توکل بندگان را در خطاب

3 هریکی تکلیف قومی دیگر است هریکی را سوی راهی رهبر است

4 هرچه پنداری به قرآن اختلاف جمله باشد زین نمط ای موشکاف

1 یاد حق بربندد از آن خانه رخت مرغ رحمت بر پرد از آن درخت

2 چون دل از یاد خدا غافل شود دیو اهریمن در آن داخل شود

3 چون شود داخل بگیرد آن حصار قدسیان گویند اینک الفرار

4 همرهان قدس یاران وطن روح را بدرود گویند آن زمن