مثنوی طاقدیس ملا احمد نراقی

1 گفت آن عارف که با من گفت باز آن نگار روح بخش دل نواز

2 هر گناهی را بیامرزم ولی می نبخشم گر بجز من مایلی

3 گر تورا در دل هوای غیر ماست ترک آن دل کن که آتش را سزاست

4 هرکه با من غیر من انباز کرد هفت دوزخ را بخود در باز کرد

1 زان سبب فرمود آن شاه اجل نیت مؤمن بود به از عمل

2 زانکه او جان است و اعمال تو جسم نیت معنی بود کردار اسم

3 آن کشاند دل سوی دل آفرین دل بپردازد زیاد آن و این

4 این تنت را باز دارد از وبال از برای جسم تو باشد کمال

1 برد سمنون محب را شور عشق روزی اندر قله های طور عشق

2 ساقی عشقش قدح لبریز داد باده ی پرزور شورانگیز داد

3 سینه پر سودا و دل پرشور شد عافیت جویی ز جانش دور شد

4 گفت یا رب عاشقم بردرد تو سینه ای خواهم بلا پرورد تو

1 یا رسول الله یا غوث الامم یا سحاب الجود یا بحرالکرم

2 یا رسول الله یا شمس الظلم یا شفیع الذنب فی یوم الندم

3 یا رسول الله یا حبل النجات یا رجاء الخلق یا منجی العصات

4 ای ادب اندوز تعلیم اله ای ادب آموز کل ماسواه

1 دوزخی دان این خودی را ای رفیق دوزخی در وی مضیق اندر مضیق

2 دوزخی پرکژدم و پر اژدها دوزخی کان را نباشد انتها

3 چون خودی مر کافران را شد قرین شد جهنم هم محیط کافرین

4 این سخن را گر همی خواهی بیان از نبی رو ما اصابک را بخوان

1 آن یکی را داد سلطان عزیز دست جلادی که خونش را بریز

2 هین بریزش خون به تیغ آبدار هم سرش را زود نزدیک من آر

3 جست از جا ترک جلاد و دوید دست او بگرفت بیرونش کشید

4 ترک می رفت آن اسیرش از عقب هر طرف می دید از بهر هرب

1 نیست راحت تا سفر آید به سر انه کان السفر بعض السقر

2 این مسافر تا ابد در جنبش است بر کنار از راحت و آسایش است

3 کاین نباشد ای برادر جز قیاس از قیاس ابلیس شد در اقتباس

4 گفت جعفر آن امام راستین اول من قاس ابلیس اللعین

1 هم فرستد درد و هم درمان دهد می زند هم زخم و هم مرهم نهد

2 زین سبب فرمود خلاق جهان با حبیب خود نبی انس و جان

3 گر نبودی ذات پاکت خاک را می نکردم خلق و نی افلاک را

4 بی تو در خلق جهان سودی نبود هم بر ایشان مایه ی جودی نبود

1 با دل شاد این زمان ای نیکخو باقی احوال طوطی را بگو

2 مرغ دست آموز شاه کیقباد چون گذارش در جزیره اوفتاد

3 شه فراموشش شد و ایام او وان عنایتهای صبح و شام او

4 رفت از یادش رفیقان و وطن همنشین گردید با زاغ و زغن

1 عارفی می رفت روزی در رهی با دل دانا و جان آگهی

2 ناگهش آمد به گوش از روزنی کاین سخن می گفت با شوئی زنی

3 بگذرانم از تو گر نان ناریم تشنه و بی آب و نان بگذاریم

4 هم اگر شبها نیاری روشنی هم اگر ندهی مرا پوشیدنی