مثنوی طاقدیس ملا احمد نراقی

1 از ره دیگر هم ای فرخنده یار هست امر بین امرین اختیار

2 دان ره کمیت و مقدار دان کار هم کفیار و هم فقیار دان

3 آنچه باشد مورد تکلیف تو اختیار تو در آن تشریف تو

4 خواجه حکم شرع خواهی کم و وضع اندر آنها نیست جبر و دفع و منع

1 ای خدا ای بی پناهان را پناه ای تو بر شاهان عالم پادشاه

2 ای نهان از جسم و جان دیدار تو گم شده عقل و خرد در کار تو

3 هم خداوند خداوندان تویی هم دوای درد بیدرمان تویی

4 آب توفان زای را کردی تو پل آتش سوزنده را کردی تو گل

1 بار دیگر چون بمیری از نبات یافتی در زمره ی حیوان حیات

2 چون ز حیوانی بمردی از بشر زنده گشتی با هزاران بال و پر

3 در نباتی عقبه ها بس دیده ای زیر داس آسیا گردیده ای

4 اره ها و تیشه ها بس خورده ای در میان آب و آتش برده ای

1 آن فلان بی رحم با دندان گزید گوشهایم را کنون خون زان چکید

2 گوش من بگرفت با دندان زکین پاره کرد از زخم دندان آن لعین

3 قاضیا هستی تو چون میزان حق نشر کن در حق من دیوان حق

4 قاضیا مقراض جنگی و جدال قاطع هر فتنه ای و قیل و قال

1 گفت قاضی گوش او را ای عمو از چه رو دندان گرفتی گوش او

2 گفت خصم ای قاضی با داد و دین افتورا گوید نکردم من چنین

3 عرش را ثابت کن آنگه نقش کن ورنه بگذر ترک نقش و عرش کن

4 مدعی را گفت قاضی کو شهود اندرین مطلب بیاور زود زود

1 قصه ی نمرود و ابراهیم بود شرح سوزانیدن و تسلیم بود

2 کرد القا آنچه برهان و دلیل بهر آن قوم سیه دل آن خلیل

3 میلشان را جانب ایمان نکرد کفرشان را رخنه در بنیان نکرد

4 کی کند در سنگ خارا رخنه آب کی نماید ره به کوران آفتاب

1 چون رها از منجنیق آمد خلیل آمد از دربار عزت جبرئیل

2 گفت هل لک حاجة یا مجتبا گفت اما منک یا جبریل لا

3 من ندارم حاجتی از هیچکس با یکی کار من افتاده است و بس

4 هین ادب بنگر که در آن تنگنای لب به حاجت هم نه بگشود از خدای

1 هست چون در امر حق بس مصلحت مصلحت ها آدمی را منفعت

2 مصلحت چبود سعادت تا ابد ملک سرمد قرب سلطان احد

3 آن عدوی پشت در پشت کهن دشمن ایمان و عقل و جان من

4 چون نیاید در حنین و در فغان از چنین حکمی سعادت وقف آن

1 روستایی از دهی آمد به شهر دید شهری هر طرف با زیب و فر

2 دید بازار و دکان و چارسوی هم در آن میدانها پر هایهوی

3 چشم او افتاد ناگه بر منار برکشیده سر به آن نیلی حصار

4 نیم راهش منزل تیر نگاه زان نگه هم از سر افتادی کلاه

1 باز آیم بر سر آن داستان داستان دوستان جانفشان

2 آمد ابراهیم تا کوی منی قرة العینش دوان اندر قفا

3 آمدند اندر منی با صد منی گفت ایشان را منی صد مرحبا

4 آمد ابراهیم و فرزندش ز پی گفتش ابراهیم او را یا بنی