بود در شهری فقیری خارکن از نراقی مثنوی طاقدیس 220
1. بود در شهری فقیری خارکن
تیشه ای بودش ز دنیا و رسن
نیست از من هرکه این سنت نکرد از نراقی مثنوی طاقدیس 221
1. نیست از من هرکه این سنت نکرد
کس نباشد غیر حق یکتا و فرد
در بر آن خار کن با صد نیاز از نراقی مثنوی طاقدیس 222
1. در بر آن خار کن با صد نیاز
گاه کردندش سلام و گه نیاز
طاعت بی فکر و بی یاد حضور از نراقی مثنوی طاقدیس 223
1. طاعت بی فکر و بی یاد حضور
مرده باشد جان آن گور است گور
زان تفکر در خود و ایام خود از نراقی مثنوی طاقدیس 224
1. زان تفکر در خود و ایام خود
اندر آغاز خود و انجام خود
یک جوانی بود در ایام پیش از نراقی مثنوی طاقدیس 225
1. یک جوانی بود در ایام پیش
روزگار آورد بر روزش پریش
آن شنیدی که سلیمان نبی از نراقی مثنوی طاقدیس 226
1. آن شنیدی که سلیمان نبی
خواست دستوری ز یزدان غنی
کرد روزی را معین بعد سال از نراقی مثنوی طاقدیس 227
1. کرد روزی را معین بعد سال
داد فرمان از پی جمع نوال
آنکه هم تن داد و هم تن را روان از نراقی مثنوی طاقدیس 228
1. آنکه هم تن داد و هم تن را روان
هم به ما نان داد و هم دندان نان
صد گلستانش شکفتن ساز کرد از نراقی مثنوی طاقدیس 229
1. صد گلستانش شکفتن ساز کرد
صدهزاران گلشنش در باز کرد
عشق باشد لیک اگر نی صد مرض از نراقی مثنوی طاقدیس 230
1. عشق باشد لیک اگر نی صد مرض
در مرض هم نفس دون را صد غرض
همچنانکه باقی آن داستان از نراقی مثنوی طاقدیس 231
1. همچنانکه باقی آن داستان
که من و تو داشتیم اندر میان