مثنوی طاقدیس ملا احمد نراقی

1 بود در عهدی یکی بازارگان می ندید اصلاً ز سودایی زیان

2 گر خریدی سنگ یا خاک زمین می شدی نایاب چون در ثمین

3 رفت در بغداد بهر امتحان صد شتر خرما خرید و شد روان

4 جانب بصره پی بیع و شرا تا ستاند زیره خرما را بها

1 بر لب جویی نشسته با نشاط پهن کرده سبزه از هر سو بساط

2 روز دیگر گفت نمرود پلید پور آذرخوش جزای خویش دید

3 هرکه از فرمان من پیچد سر آتشش سوزد سرودست و کمر

4 هرکه نافرمانی ما می کند آتشش سودای یکجا می کند

1 فعل را خواهی کنی و خواه نه جز تورا در فعل و ترکش راه نه

2 کس نه بتواند بپیچد پنجه ات یا ز منع فعل سازد رنجه ات

3 با تو باشد اختیار و اختیار اختیارت را بود بیخ استوار

4 ورنه آن قدرت نباشد جان من با چنین قدرت دم از قدرت مزن

1 آن یکی کرد این سؤال از آن امام کی تو در فهم و کتاب حق تمام

2 از چه فرمود آن خدای بی همال در مقام قهر و توبیخ و جلال

3 چون شدی مغرور بر رب کریم از چه کردی این گناهان عظیم

4 مقتضای حال این بود ای خلیل که بگوید رب قهار جلیل

1 هست امر بین امرین ای پسر نشنو از من بلکه بشنو از خبر

2 ان ما فی البیت یشبه صاحبه خواه زیبا باشد و خواهی تبه

3 هرچه اندر خانه ای فرزانه است سربسر مانند صاحبخانه است

4 بود آدم هست چون ای محترم نی وجود صرف نی صرف عدم

1 یک کنیز آمد بکف یکتای نان گفت بستان ای گدا اینجاممان

2 نی گرفت آن نان و نی گفتش جواب شیئی لله گفت با صد آب و تاب

3 یک دو گامی گشت دور و بازگشت باز بالله شیئی را انباز گشت

4 آبش اندر چشم و گریه در گلو شیئی لله شیئی لله کار او

1 چون شنیدند این خطاب آن قدسیان از سما کردند رو در خاکدان

2 جمله بگشودند از هم بال و پر جانب این دشت غبرا پی سپر

3 هر یکی جستی از آن دیگر سبق تا بپایین آمدند از نه طبق

4 منجنیق اندر هوا برخاسته کامد اول یک ملک آراسته

1 یک بزرگی می گذشت اندر رهی دید ناگه بر لب بامی مهی

2 مه نه بل خورشید چارم آسمان روی او بر آسمان پرتوفشان

3 از کمان ابروان مشکبار صید افکن از یمین و از یسار

4 وز کمند گیسوان تابدار بسته پای رهروان از هر کنار

1 این حکایت کرد روزی راستی کان بعینه نقد جان ماستی

2 گفت در قزوین مرا یک بار بود با منش انس و صفا بسیار بود

3 سالها بودیم با هم آشنا متحد جانمان و تنهامان جدا

4 چشممان روشن به روز از روی هم بزممان گلشن به شب از بوی هم

1 آن یکی از نیکبختان سعید عابدی را بعد مردن خواب دید

2 گفت حق با تو چه کرد ای نیکبخت گفت بستم چون ازین ویرانه رخت

3 خواستند از من در آن عالم عمل هین چه آوردی بیاور بی مهل

4 عرض کردم من نماز و روزه را وردهای هر شب و هر روزه را