مثنوی طاقدیس ملا احمد نراقی

1 هر سگی در کوی او دارد گذار درد او یارب به جان من گذار

2 دید مجنون را یکی روزی که گشت او همی گرد سگی در طرف دشت

3 خاک پای او همی برداشتی گه به دیده گه به سر بگذاشتی

4 گفت ای مجنون چه باشد این جنون این چه فن است از جنون ای ذیفنون

1 روزگاری از سخن لب دوختم تا سخن از شاه خود آموختم

2 مدتی بودم چو طفل شیرنوش گنگ و خاموش و سراپا جمله گوش

3 تا زبانم لطف آن شه باز کرد پس سخن در مدح شه آغاز کرد

4 گر نبودی خلق عالم در حجاب همچو آن خفاش پیش آفتاب

1 انگبینی از دهانشان ریخته انگبین با خاک و زهر آمیخته

2 انگبینی همچو سود این جهان اندر او صد سوگ و صد ماتم نهان

3 شهد دنیا را سراسر زهر بین مهر او را پای تا سر قهر بین

4 صحتش را صد مرض در بر بود راحتش را رنجها مضمر بود

1 از قضا مجنون ز تب شد ناتوان فصد فرمودی طبیب مهربان

2 آمد آن فصاد و پهلویش نشست نشتری بگرفت و بازویش ببست

3 گفت مجنون با دو چشم خون چکان بر کدامین رگ زنی تیغ ای فلان

4 گفت این رگ گفت از لیلی پر است این رگم پرگوهر است و پر در است

1 ابرهه آن صاحب پیل سفید آنکه لشکر جانب کعبه کشید

2 تا بکوبد زیر پای نره پیل آن همایون خانه ی رب جلیل

3 چون به ملک آن دیار آمد فرود کرد غارت آنچه در آن مرز بود

4 از حمیر و از خیول و از بغال گوسفند و گاو جامیش و جمال

1 آنکه او باشد نشان خویشتن بی نشان کی باشد او ای مؤتمن

2 اولم یکف بربک، ای سعید انه کان علی الکل شهید

3 آنکه باشد گر نشانی ذو خبر می دهد کی بی نشان باشد دگر

4 بی نشان است آن شهنشاه الست معنی آن لیک چیز دیگر است

1 چشم جمله بر یکی از هر طرف تیر باشد واحد و بی حد هدف

2 اینچنین فرمود آن آگاه حق شد برابر با نفسها راه حق

3 راه حق باشد مقابل آشکار با نفسهای خلایق در شمار

4 راهها بسیار و مقصدها یکی ست اختلاف راه لیکن اند کیست

1 آن شنیدستی که میرفندرسک کش بود یا رب ختام روح و مسک

2 در سیاحت بود در پهنای هند تا به شهری آمد از اقصای هند

3 شهر آبادان چه فردوس نعیم ساکنانش لیک سکان جحیم

4 سجده بت می نمودند آشکار بت پرستی اهل آنجا را شعار

1 گفت یا رب یا رب ای دریای جود ای کمینه بخششت ملک خلود

2 ای دو عالم رشحه ای از جود تو ملک دنیا جود خشم آلود تو

3 گرچه من در بحر نعمای توام پای تا سر غرق آلای توام

4 ملک جاوید نعیم و وصل حور دولت پاینده و دریای نور

1 جان ابراهیم و موسای کلیم جان عیسی و شه بطحا حریم

2 هر گلی زان غیرت صد بوستان عطر گلهایش ز عطرستان جان

3 نی دی آنجا راه یابد نی خزان نی ز با دست و نه از برقش زیان

4 گلشنی بادش نسیم زلف یار دست قدرت اندر آنجا بازیار