مثنوی طاقدیس ملا احمد نراقی

1 چون زلیخا شد اسیر بند عشق گردنش افتاد در راوند عشق

2 عشق لشکر تاخت بر ملک دلش کرد یغما حاصل آب و گلش

3 ابر غم افشاند بر برگ گلش نی در آن شاخی بجا نه بلبلش

4 سیل عشق از خانه اش بنیاد برد سنبل و نسرین آن را باد برد

1 خورد چون طوطی فریب زاغ شوم روز و شب شد هم نشین با فوج بوم

2 رفت از یادش نوای طوطیان شد زبانش بسته زان نطق و بیان

3 از گل و از گلستان دلگیر شد از نبات و قند و شکر سیر شد

4 کرد ایوان شهان را خیر یاد شد درخت و باغ و بستانش زیاد

1 سخت ماند داستانت ای عمو قصه ی آن را که در چه شد فرو

2 در بیابان آن یکی می رفت فرد شیر مستی دید او را حمله کرد

3 هرکه او تنها سفر کرد ای رفیق صد خطر پیش آمد او را در طریق

4 کی تواند دید او جز یک جهت از جهان دیگرش آید سمت

1 ای خدا بنگر به این بار گران ناقه ای دارم ضعیف و ناتوان

2 ای خدا این ناتوان را رحمتی رحمتی تا هست یا رب فرصتی

3 ای خدا از لطف و رحمت یکنظر سوی این افتاده ی بی پا و سر

4 ای خدا ای مرهم جان فکار ای امید این دل امیدوار

1 آشنایی بود ما را در جهان آشنا در آشکارا و نهان

2 روزگاران آشنایی داشتیم تخمها از آشنایی کاشتیم

3 ای بسی غمها که شبها خوردمش رنجها در مهربانی بردمش

4 جان فشانیها نمودم در رهش یاوریها هم بگاه و بیگهش

1 ای رفیقان چون سخن اینجا رسید داستان تا شرح حال ما کشید

2 زد مغنی بر نوای دیگرم ریخت ساقی خون دل بر ساغرم

3 ناید از آن پرده آهنگ نشاط ناید از این باده بوی انبساط

4 اصل آن قانون نوای ماتم است صاف این صهبا همه درد و غم است

1 آن شنیدستی پلنگی شیرگیر آمد از کهسار سیل آسا به زیر

2 ناگهانش گربه ای آمد به پیش گربه ای زار و نحیف و سینه ریش

3 گربه ای بس لاغر و بیتاب و توش گربه ای عاجز چو پیش گربه موش

4 گفت با گربه پلنگ زورمند کاینچنین زار از چئی ای مستمند

1 ای خدا ای چاره ی بیچارگان رهنمای گمرهان آوارگان

2 ای ز پا افتادگان را دست گیر ای خلاصی بخش در زندان اسیر

3 ای گدایت شاه و شاهانت گدا بندگانت بر خداوندان خدا

4 پرتو بود همه از بود تو هر دو عالم رشحه ای از جود تو

1 ای خدا ای ناامیدان را امید ای ز تو شام سیه صبح سفید

2 ای ز آغازت ازل آگاه نی وی به انجامت ابد را راه نی

3 ای چراغ زندگی روشن ز تو سبز و خرم شاخسار تن ز تو

4 ای تو روزی بخش هرجا زنده ای ای تو عذر آموز هر شرمنده ای

1 هیچش از این خانه غم در دل نبود ورنه حرفی هم از آن مشکل نبود

2 دل پریشان از برای ناقه داشت برخلاص ناقه اش همت گماشت

3 یکدو اشتر در بر او اعتبار بود افزون از سرای کردگار

4 اشتورانش گفت تا واپس دهند بلکه واپس اشتر هرکس دهند