یک سریه می‌فرستادش رسول از مولانا مثنوی معنوی 76
1. یک سریه می‌فرستادش رسول
به هر جنگ کافر و دفع فضول
چون پیمبر سروری کرد از هذیل از مولانا مثنوی معنوی 77
1. چون پیمبر سروری کرد از هذیل
از برای لشکر منصور خیل
در حضور مصطفای قندخو از مولانا مثنوی معنوی 78
1. در حضور مصطفای قندخو
چون ز حد برد آن عرب از گفت و گو
با مریدان آن فقیر محتشم از مولانا مثنوی معنوی 79
1. با مریدان آن فقیر محتشم
بایزید آمد که نک یزدان منم
پرتو مستی بی‌حد نبی از مولانا مثنوی معنوی 80
1. پرتو مستی بی‌حد نبی
چون بزد هم مست و خوش گشت آن غبی
حکم اغلب راست چون غالب بدند از مولانا مثنوی معنوی 81
1. حکم اغلب راست چون غالب بدند
تیغ را از دست ره‌زن بستدند
عاقل آن باشد که او با مشعله‌ست از مولانا مثنوی معنوی 82
1. عاقل آن باشد که او با مشعله‌ست
او دلیل و پیشوای قافله‌ست
قصهٔ آن آبگیرست ای عنود از مولانا مثنوی معنوی 83
1. قصهٔ آن آبگیرست ای عنود
که درو سه ماهی اشگرف بود
در وضو هر عضو را وردی جدا از مولانا مثنوی معنوی 84
1. در وضو هر عضو را وردی جدا
آمدست اندر خبر بهر دعا
آن یکی در وقت استنجا بگفت از مولانا مثنوی معنوی 85
1. آن یکی در وقت استنجا بگفت
که مرا با بوی جنت دار جفت
آن یکی مرغی گرفت از مکر و دام از مولانا مثنوی معنوی 86
1. آن یکی مرغی گرفت از مکر و دام
مرغ او را گفت ای خواجهٔ همام