دفتر اول در مثنوی معنوی جلال الدین محمد مولوی

1 جمله گفتند ای وزیر انکار نیست گفت ما چون گفتن اغیار نیست

2 اشک دیده‌ست از فراق تو دوان آه آهست از میان جان روان

3 طفل با دایه نه استیزد ولیک گرید او گر چه نه بد داند نه نیک

4 ما چو چنگیم و تو زخمه می‌زنی زاری از ما نه تو زاری می‌کنی

1 آن وزیر از اندرون آواز داد کای مریدان از من این معلوم باد

2 که مرا عیسی چنین پیغام کرد کز همه یاران و خویشان باش فرد

3 روی در دیوار کن تنها نشین وز وجود خویش هم خلوت گزین

4 بعد ازین دستوری گفتار نیست بعد ازین با گفت و گویم کار نیست

1 وانگهانی آن امیران را بخواند یک‌بیک تنها بهر یک حرف راند

2 گفت هر یک را بدین عیسوی نایب حق و خلیفهٔ من توی

3 وان امیران دگر اتباع تو کرد عیسی جمله را اشیاع تو

4 هر امیری کو کشد گردن بگیر یا بکش یا خود همی دارش اسیر

1 بعد از آن چل روز دیگر در ببست خویش کشت و از وجود خود برست

2 چونک خلق از مرگ او آگاه شد بر سر گورش قیامتگاه شد

3 خلق چندان جمع شد بر گور او مو کنان جامه‌دران در شور او

4 کان عدد را هم خدا داند شمرد از عرب وز ترک و از رومی و کرد

1 بعد ماهی خلق گفتند ای مهان از امیران کیست بر جایش نشان

2 تا به جای او شناسیمش امام دست و دامن را به دست او دهیم

3 چونک شد خورشید و ما را کرد داغ چاره نبود بر مقامش از چراغ

4 چونک شد از پیش دیده وصل یار نایبی باید ازومان یادگار

1 یک امیری زان امیران پیش رفت پیش آن قوم وفا اندیش رفت

2 گفت اینک نایب آن مرد من نایب عیسی منم اندر زمن

3 اینک این طومار برهان منست کین نیابت بعد ازو آن منست

4 آن امیر دیگر آمد از کمین دعوی او در خلافت بد همین

1 بود در انجیل نام مصطفی آن سر پیغامبران بحر صفا

2 بود ذکر حلیه‌ها و شکل او بود ذکر غزو و صوم و اکل او

3 طایفهٔ نصرانیان بهر ثواب چون رسیدندی بدان نام و خطاب

4 بوسه دادندی بر آن نام شریف رو نهادندی بر آن وصف لطیف

1 یک شه دیگر ز نسل آن جهود در هلاک قوم عیسی رو نمود

2 گر خبر خواهی ازین دیگر خروج سوره بر خوان واسما ذات البروج

3 سنت بد کز شه اول بزاد این شه دیگر قدم بر وی نهاد

4 هر که او بنهاد ناخوش سنتی سوی او نفرین رود هر ساعتی